Half Crazy – Chapter 8

(Calla)


SA unang linggo ng pananatili nila sa hacienda’y mas naging kumportable sila sa isa’t isa. Naibsan ang alalahanin ng dalaga dahil wala na siyang itinatago pa sa dating kasintahan. Nararamdaman niyang nahihirapan ito sa sitwasyon nila ngunit nanaig ang kagustuhan nitong intindihin siya kesa sa sarili nitong damdamin. Unti-unting nabuwag ang harang sa pagitan nila. Unti-unting nanumbalik ang dati nilang tawanan at biruan nang hindi na nagkakailangan. Pareho pa rin sila ng kinahihiligan ni Justin. May pagkakataong nagkakatitigan sila’t alam na nila ang iniisip ng isa’t isa. Sa loob ng limang taon, ngayon lang niya naranasang maging masaya ulit.

Kinahapunan ay nakita niyang naghahanda ang binata sa kusina. Nagbabalot ito ng pagkain at inilagay sa basket.

“Saan tayo?” tanong niya. Ngumiti ito, patuloy sa paghahanda. Binuksan nito ang refrigerator.

“Ano’ng gusto mo, iced coffee, iced tea o juice?”

“Iced juice?” aniyang napangiti. “Saan tayo?” Tiningnan ang pagkain sa loob ng basket.

“Magpi-picnic,” anitong pinagalaw ang kilay. Lumuwang ang pagkakangiti niya. “Gusto ko ng hilaw na mangga saka bagoong,” aniya. Tumikwas ang kilay ng kaharap.

“Nakakabuntis na ba ngayon ang titig? Tinitigan lang kita buong linggo ah.”

Tumawa siya. “Hindi naman ‘to sa’yo ‘no.”

Natigilan ito ng saglit pero nagkibit-balikat lang. Nagulat siya ng yakapin siya nito mula sa likod at hinimas ang tiyan niya. “Gusto ko pa rin maging Daddy niya.” bigla’y seryoso ito.

Tumikhim siya nang maramdaman ang init ng naglapat na katawan nila. “No touching,” paalala niya. Mabilis itong lumayo sa kanya saka itinuloy ang ginagawa.

“Ikaw kasi, sinisira mo konsentrasyon ko.” paninisi nito sa kanya. “Huwag mo nga akong inaakit.”

“Heh!” Tumawa siya. “Mangga saka bagoong,” ulit niya.

NAGPICNIC sila sa may batis. Inilatag nito ang dalang banig sa lilim ng puno. Medyo mataas na ang sikat ng araw. Masakit na sa balat. Pero lubhang maginhawa sa pakiramdam sa tuwing dumadampi ang hangin sa balat niya. Asikasong-asikaso siya ni Justin, kulang na lang ay kalungin siya nito. Panay ang biruan nila. Minsan nagiging seryoso ang usapan pero mabilis nitong binabago ang paksa bago pa man sila mawalan ng interes sa picnic nila. Hanggang sa hindi nila namalayan ang paglipas ng oras at magdadapit-hapon na.

“Uwi na tayo,” anito. “Dumarami na ang lamok. Hindi kita kayang protektahan kapag maraming-marami sila.”

Tumawa siya. “Sana nagdala ka ng katol.”

“Allergic ka dun, di mo naalala?”

“Oo nga pala.” aniya. Tinulungan siya nitong makatayo. Niyakap niya ang binata bilang pasasalamat.

“I think this is working.” anitong nanunudyong nginitian siya.

Ngumiti siya. Paano kung tama si Justin? Sa loob ng isang linggo ay may nadiskubre siya sa sarili. Mahal pa rin niya ito kagaya ng pagmamahal niya rito noon. Bumibilis pa rin ang tibok ng puso niya sa tuwing magtatama ang paningin nila. Tila hinahaplos ang puso niya sa kabaitan nito sa kanya. Ngunit natatakot pa rin siya. Paano kung awa lang nararamdaman niya para dito? Paano kung sa muling pagkikita nila ni Henrik, muling mag-iba ang mararamdaman ng puso niya? Maaatim ba niyang saktan si Justin na walang ibang ginawa kundi ang mahalin siya?

“Wag kang pakakasiguro,” babala niya.Hindi niya ito bibigyan ng pag-asa dahil alam niyang mas masasaktan lang ito sa bandang huli. Tinulungan niya itong ligpitin ang mga ginamit nila.

“Ano’ng nararamdaman mo ngayon?” biglang tanong nito.

Napa-isip siya saglit saka napangiti. “Masaya.”

Ngumiti ulit ito. Yung ngiting tila nahihiya at kinikilig. Hinampas niya ito dahil ang cute nitong tingnan.

Hindi siya nakapaghanda nang biglang bumaba ang labi nito sa labi niya. Nakahawak ang kamay nito sa batok niya kaya hindi niya ito magawang itulak. At nagulat siya nang kusang bumuka ang labi niya para tanggapin ang halik nito. Ngunit bago pa man lumalim ang halikang iyon, binitiwan siya nito.

“I’m sorry,” hinging-paumanhin nito. “Hindi na mauulit.”

Hindi siya makapagsalita. Ganun na lang ang pagkabog ng dibdib. Gusto niyang sabihin kay Justin na okay lang. Pero yumuko lang siya. Itinuloy ang pagligpit ng pinagkainan. Nag-iinit ang pisngi niya. Normal bang magblush siya? He kissed her so many times already. Dapat immuned na siya sa halik nito. Pero bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit… parang ang saya-saya niya?

Wala silang imik hanggang sa makarating sa bahay.

“THANK YOU,” bigla’y sabi nito. Napa-ha siya ng wala sa oras. Masyadong marami nag iniisip niya. Nakapasok na sila ng bahay nang hindi man lang niya namamalayan.

“Isa ito sa mga araw na hindi ko makakalimutan. Sobrang saya ko ngayon,” nakangiti pati mata nito habang nagsasalita. “Kahit lasang bagoong ka, masarap pa din.”

Natawa siya ng malakas saka hinampas ang braso nito.

“Ouch!” maarteng sabi nito sabay hila sa kamay niya. “Sana masaya ka.”

Sumeryoso siya at tiningnan ito. “Masayang-masaya.” totoo sa loob na sabi niya.

“Bukas ulit,” anitong parang batang ngumiti. Sa tuwing ganun ang mukha ni Justin ay gustung-gusto niya itong pupugin ng halik ngunit pinigilan niya ang sarili. Hindi siya maaaring gumawa ng anumang hakabang hanggat hindi siya sigurado sa sarili.

“San tayo bukas?” excited na tanong niya’t pasimpleng bumitaw sa pagkakahawak nito.

“Saan mo gusto? Pwede tayong mangabayo. Saka mamasyal sa bayan.”

“Sige!” sang-ayon niya. “Na-miss ko na yun.” naalala niyang yun ang madalas nilang gawin sa tuwing may bakasyon sila.

“Matulog ka na.. Maaga tayo bukas. Ako nang bahala rito.” anitong inilapag ang dalahan nila sa mesa sa kusina.

“Tulungan na kita. Hindi naman ako pagod.”

Nagpahinuhod naman ito. Nang mailigpit nila ang lahat ng gamit ay tinungo na nila ang sariling silid.

“Tulog ka ng mahimbing,” anito.

Tumango siya. Nanatiling nakatayo. Hindi niya magawang ihakbang ang paa sa loob ng silid. May gusto siyang sabihin kay Justin pero hindi niya alam kung ano.

“Payakap nga,” anito.

Nagpahinuhod siya. Kagaya noong una, magaan ang yakap nito. Halos hindi yata naglapat ang katawan nila.

“Okay lang ba kung higpitan ko ng konti?”

Gusto niyang matawa sa inaasta ng binata. Imbes na sumagot, niyakap niya ito ng mahigpit.

“Ooops.. hindi ba aggressive movement yan?” panunudyo nito.

“Loko!” tawa niya sabay kurot sa tagiliran nito. Napa-igtad ito saka tumawa.

“Pangalawang offense. Pinagsasamantalahan mo na ako eh.”

Sa gigil kinagat niya ang balikat nito. Wrong move. Natigilan silang pareho dahil ramdam niya ang pagdaloy ng kuryente sa katawan niya at alam niyang naramdaman din iyon ng binata. Nang magtama ang mga mata nila’y nakita niya ang pangungulila sa mata nito. Mula sa pagkakatitig sa mga mata niya’y bumaba ang tingin nito sa nakaawang na labi niya. Napalunok siya nang unti-unting bumaba ang labi nito sa labi niya. Hindi siya kumilos. Alam niyang dapat siyang umiwas. Ngunit wala siyang ginawa. Hinintay niya ang paglapat ng labi nito. At nang maglapat, awtomatikong napapikit siya. Sa simula’y kay gaan ng labi nito, tila nananatiya. Nang maramdaman nitong hindi siya umiiwas ay unti-unting lumalim ang halik nito.

Stop! Anang isip ni Marga. Ngunit isa iyon sa mga bagay na ngayon lang niya napagtanto. She missed the way he kissed her. She missed him so much her heart aches. No one can make her melt like Justin does. Naramdaman niya ang pagbaon ng mga kamay nito sa buhok niya. At mas lalong lumalim ang halik nito.

Sinimsim nito ang mga labi niya. Drinking her like she was his life.

“I love you…” anito sa pagitan ng mga halik.

She really should stop kissing now. Ngunit natagpuan niya ang sariling nananabik sa bawat halik at haplos nito. Naramdaman niyang umangat ang paa niya sa lupa at kusang pumulupot ang mga binti sa katawan ni Justin. Lalong mas naging marubdob ang halik. Hindi niya napigilan ang pagkawala ng ungol.

Lumagitik ang seradura ng pinto ng silid na tinutuluyan niya. Hinayaan niyang kargahin siya nito at inihiga sa kama. Unti-unting bumaba ang halik nito sa leeg niya hanggang sa puno ng dibdib. At umakyat ulit patungo sa likod ng tenga niya. Napakislot siya. Justin knows where her weakness is. Nagsisimula ng manginig ang tuhod niya, lalo pa’t naramdaman niya ang maiinit na palad nito sa ilalim ng blusa niya. Marahas na ang bawat paghinga nito habang paulit-ulit na binibigkas ang pangalan niya. Napaliyad siya nang pisilin ng dalawang kamay nito ang magkabilang dibdib niya.. Madaling naalis nito ang lahat ng saplot niya nang walang anumang pagtutol mula sa kanya. Saka buong kasabikang inangkin muli ang labi niya.

Tinulungan niya itong magtanggal ng suot at mas lalong nag-alab ang sinimulan nila.

“I love you so much, Margarette…” paulit-ulit na sabi nito habang unti-unting bumaba ang halik nito. Papunta sa leeg, sa balikat.. hanggang sa inangkin ng mga labi nito ang isang dibdib at pinagpala ng kamay nito ang isa. Napaliyad siya. Pinaglipat nito ang halik sa magkabilang dibdib at hindi alam ni Marga kung saan ibabaling ang ulo. Patuloy na bumaba ang halik nito. Sa bandang tiyan hanggang sa puson.. Nang matumbok niya kung saan papunta ang mga labi ni Justin ay kaagad niyang hinila pataas.

“J-Justin..please..” pakiusap niya.. Hindi niya alam kung para saan ang pakiusap na’yon dahil hindi niya alam kung gusto niyang itigil o ituloy nito ang ginagawa. Parang hindi niya makayanan ang sensasyong bumabalot sa buong katawan. Hindi ito tumigil sa paghalik sa kanya at pakiramdam niya’y na mababaliw siya. She was panting and moaning like crazy.

“I want you now!” aniyang habol ang hininga. Muli nitong inangkin ang labi niya.. saka dahan-dahang binuka ang hita niya.

“I want you to look at me… ”

“Look at me Margarette,” bulong nito.

Tinitigan niya ang mukha ng binata. Pakiramdam niya’y magdedeliryo siya sa init ng pagniniig nila.

“Please Justin, I need you now..” samo niya. Nakatitig sila sa isa’t isa nang maramdaman niya ang pag-ulos nito. Napa-igik siya sa sakit.

Kumunot ang noo nito.

Nakagat niya ang labi para pigilan ang pagsigaw.

Dinig niya ang pagmura nito.

“You’re –,”

“Of course I am!” Nakita niya ang pag-aalangan sa mukha nito.” Don’t you dare stop!”

“Oh, Margarette.” Napamura ulit ito. “I’ll be gentle,” anito’t hinalikan ang labi niya’t sinimulan ulit ang pag-ulos. Napakapit siya ng mahigpit sa balikat nito. Mabagal ang paggalaw nito noong una hanggang sa unti-unting bumilis. Napayakap si Marga ng mahigpit kay Justin. Hanggang sa pareho nilang naabot ang kasukdulan.

Kapwa sila hinihingal at nanlalambot at pinagpapawisan. Patuloy pa rin ang pag-agos ng luha sa pisngi ni Marga dulot ng sakit sa unang karanasan niya. She just gave herself to Justin. Ang pinaka-iingatan niya sa loob ng mahabang taon, basta lamang niya ibinigay.

Naramdaman niya ang pagyapos nito sa kanya sabay paghalik sa luhang pumapatak sa pisngi niya.

“Thank you, Margarette…” Tinitigan siya nito ng buong pagmamahal. “You are the best thing that ever happened to me…”

“Justin…”

Pinigilan ng daliri nito ang anumang sasabihin niya.

“I love you… and that’s enough for now.” Kinuha nito ang kulambo niya’t inilagay sa paanan niya. Saka niyakap siya nito.

Sumiksik siya sa dibdib nito… Naguguluhan siya sa sarili. What took her to doubt she really belonged to him? What made her doubt her love for him? Ano ba talaga ang tunay niyang nararamdaman?