“Bakit nandidito ka pa?” nagtatakang tanong ni Mykee sa kanya ng mapagbuksan sya nito sa kwarto.
Mula sa binabasang kwaderno ay tumingin sya rito. “Bakit? Nasaan ba dapat ako?”
Natampal nito ang noo. “Ano ka ba Louise Izabelle Caliente?”
“Ano?” irritable nyang tanong rito.
“Hello??? One week nalang ay kasal na! Wala ka bang gagawin? Hindi ka man lang ba uuwi doon para pigilan ang nalalapit ng pagkasira ng future mo?” tuloy-tuloy nitong litanya.
Padabog na isinara nya ang kwaderno. “Mykee, finals na bukas! At hindi ko yata pinangarap na bumagsak ano?” napataas ang tono nyang sumbat dito. “Uunahin ko pa ba naman iyan bago ang studies ko?” irritable nyang sabi rito.
“Oh, sorry.” She said and made face. “Hindi ko naman alam na pinangarap mo rin palang makasal sa iba ang taong matagal mo ng pangarap na makasama!” anitong sinigawan sya atsaka padabog na ibinagsak ang pinto na lumabas.
Natameme sya sa sinabi nito, totoo naman kasi iyon, alam na alam ng kaibigan kung ano ang tunay nyang nararamdaman para kay Inigo. But then hindi nya lubos maisip kung paanong sya si Louise Izabelle Caliente ay maghahabol sa isang lalaking akala nya’y nakalimutan na nya kung ano ang nararamdaman nya para rito, and worst ay ikakasal na! At sa kaibigan pa niya. Naku naman! Nakasimangot nyang usal. Ang hirap palang ma-in love, ang sabi nila masarap daw, pero bakit ako parang mamamatay! Gosh! Wish ko lang sakit lamang ito para bukas o sa makalawa o sa susunod pang araw ay magaling na ako. Bigla nyang naisip ang ginawang pagdadabog ni Mykee. Bakit ba ako nagkaroon ng malditang kaibigang kaparis ko? Nakuu! At ako pang dinabugan. Muli nyang binuksan ang kwarderno at muling nagbasa, subalit wala naman syang maintindihan, patuloy sa pag-lipad ang isip nya. Hay…Inigo ano ba itong ginawa mo sa akin? She said and hopelessly sighed. Ibinaon nya ang kanyang mukha sa unan upang piliting burahin sa isipan ang lalaki subalit tila tukso namang iginuguhit na kanyang isip ang imahe nito.
“Akala ko gentleman ka?” tanong nya kay Inigo. Naglalakad sila sa kahabaan ng recto. Nagkita sila nito sa Josephine’s at naisipang lumabas.
“Gentleman naman ako ah.” Anito na ikinataas nya ng kilay. He laugh.
“Akin na nga yang bitbit mo.” Tukoy nito sa paper bag na dala nya.
“Hay salamat akala ko hindi ka na makakaramdam.” Sa pagkuha nito mula sa kamay nya ng paper bag ay hindi sinasadyang nahawakan din nito pati ang kamay niya. Natigilan sya at gayun din ito. Nag-angat sya ng tingin at nakita nyang titig na titig ito sa kanya. Naramdaman nya ang mabilis na pagpintig ng puso nya waring may nag-uunahang kung ano. Halos mabingi sya sa lakas ng pagtibok niyon ang ingay sa paligid ay hindi nya alintana. Ngayon lang nya naramdaman ang ganito. Isang malakas na busina ng jeep na dumaraan sa kalsada ng recto ang nagpabalik sa kaniya sa huwistyo. Dagli naman niyang binitawan ang paper bag.
“It feels so good holding your hand.” Mahina nitong bulong na nagpakilig sa kanya.
Ini-angat nya ang mukha mula sa pagkakasubsob sa unan at nagpakawala ng isang malalim na buntonghininga. Isa kang sakit Inigo! Hay… Hopeless nyang nai-usal.
“Nakahanda na ba ang lahat?” tanong ni Inigo kay Maya. She sadly smiled. Matapos ng kanilang pag-uusap noon ay araw-araw na silang nagkikita. Tuwang-tuwa naman ang magulang ng dalaga sa kaalamang iyon.
“Tinawagan ko na ang lahat ng pwedeng tawagan.” anito and sat at the bench. Naroon muli sila sa lanai kung saan sila unang nag-usap.
“Good.” Aniya at bumuntonghininga. “Do you think she’s coming?” maya-maya’y tanong nya kay Maya.
“I don’t know.”
Totoo namang wala syang ideya kung darating si Louise sa araw ng kasal. Ang alam niya lang ay ayaw sya nitong kausapin, tanging si Mykee lamang ang naka-usap niya at hindi rin sya nito masagot.
“I think she’s still mad at me.” Napalingon sya sa sinabi ni Maya.
“But why?” Nagtatakang tanong nya. Bakit naman magagalit si Louise kay Maya?
“She loves you.” Titig na titig nito sa kanyang sagot.
He closes his eyes gawa ng kawalang pag-asa. He lighted a cigarette and sat beside Maya. She looked at him.
“Hindi ko alam kung paano mo nasasabing mahal nya ako. Gayung ipinamukha nya sa akin na hindi.” Yumuko sya at dinampot ang isang tuyong dahon sa kanyang tabi, nilaro-laro niya iyon
“It’s easy,” tinignan sya nito at mapait na ngumiti. “She have a very expressive eyes, you can see clearly what she’s feeling.” Binawi nitong muli ang tingin sa kanya. “I know her too well, we’ve been friends since gradeschool.”
“But why does she keep on running away from me?”
“Because she’s so afraid that you are just playing along, so she played along too.” Napatingala sya, para bang humihingi sa kalangitan ng sagot kung ano ang nararapat nyang gawin.
“Hindi ko maikakaila that I was just playing then, I loved her long before she wrote me the letter. At hindi ko sinasadyang masira ang plano ko.”
“Plano?” tumingin ito ng masama sa kanya.
He cleared his throat. “Yah, I planned to control the situations.”
Kumunot ang noo nito. “Plinano mo?” marahas itong napatayo. “Alam mo bang nasaktan mo ang kaibigan ko ng dahil lang sa mga plinano mo?” hindi sya nakaimik. “I-I can’t belive you! Tapos ngayon ay sasabihin mo sa aking mahal mo sya?”
“Yes, alam kong nasaktan ko sya because of my selfishness! God! You don’t know what I’ve been through para husgahan mo. — Look, kung selfish ako, what can you call yourself?” sarkastiko nyang sabi rito. Hindi naman ito nakapagsalita, matamang nag-isip.
“I’m sorry.”
Naisabunot nya ang mga kamay sa kanyang buhok sa inis. Ano ba itong pinasok ko? Shit!
She looked at him hopelessly. “Don’t worry, she will come… she must!” maya-maya’y sambit nito.
Disappointed sya sa katatapos na exam niya, alam nyang marami sa isinagot nya ay hindi tama. Ewan ba nya kung bakit hindi nya matandaan ang mga binasa. Kaninang papasok sya ay parang nahagip ng paningin nya si Inigo na sumakay ng jeep mabilis nya itong sinundan ngunit ng maabutan ay may konting pagkakahawig lang pala ito sa lalaki. Hindi nya mawari kung bakit bigla nalamang nyang ginawa iyon. Nakasimangot syang pumasok ng silid, only to find out that her traveling bag is all pack up! Nakatayo sa likod nito ang kaibigang si Mykee.
“Anong ibig sabihin nito Mykee?” hindi ito umimik sa halip ay umupo sa kama at nagtupi pa ng ilang damit. “Pinalalayas mo na ba ako?” nakasimangot nyang tanong. Maaring nagalit ito sa kanya nang minsang pagtaasan nya ito ng boses, subalit mabigat na ba ang rasong iyon para palayasin sya nito? “Mykee, sorry na, k-kung nasigawan kita. I-ikaw kasi eh ang kulit-kulit mo.” Aniyang hindi malaman ang gagawin dahil nananatiling tahimik ang kaibigan. Tumingin ito sa kanya atsaka ngumiti.
“Ano bang pinagsasabi mo dyan?” tuluyan na itong tumawa. “Para kang sira dyan! May pa-drama-drama ka pa!” lalong lumakas ang tawa nito. Hmpf! Ismid nya rito.
“Eh, baki naka-impake ang mga gamit ko?”
“Hindi lang ikaw ano? Ako din nag-iimpake.” Ipinagpatuloy nito ang pagtutupi ng mga damit at isa-isang inilagay sa bag nito.
“H-ha? Don’t tell me pinalalayas ka na dito sa apartment mo?”
“There you go again, jumping into conclusions.” Iiling-iling nitong sabi. “Uuwi tayo sa inyo sa San Isidro.”
“H-ha? B-bakit?” may kung anong bumundol sa kanyang dibdib.
“Tumawag ang daddy mo, isinugod sa ospital ang mommy mo.”
“What?” napa-upo sya sa kama.”Why? what happened?”
“I don’t know, basta ang sabi ng dad mo you have to go home immediately.” anitong isinara na ang traveling bag nito. Napatingin sya sa kaibigan atsaka sa bag nito.
“Eh bakit pati ikaw sasama?” nagtataka nyang tanong.
“Invited kasi ako sa kasal nila Maya. Remember its only three days to go.” Anito and then smiled. “Sasabay lang ako sayo kasi hindi ko pa po alam kung paano pumunta sa lugar nyo atsaka para na rin may matirahan ako di ba?” ngiting-ngiti pa nitong sabi. Isang matalim na irap ang ibinigay nya sa kaibigan. Traidor! Tse!
Tumawa ito ng malakas sa nakita nitong reaksiyon nya. “Bakit?”
“Traidor! Tse!” aniyang isinatinig ang kanina lang ay nasa isip. Lalo itong tumawa ng malakas hawak-hawak pa ang tiyan na ibinagsak ang katawan sa kama. “Anong nakakatawa?” nagtataray nyang sabi. Naiirita sya sa kaibigan dahil nagawa pa sya nitong pagtawanan.
“Ikaw!” she said still laughing hard.
“Hmpf! Kabagan ka sana sa kakatawa!” aniyang iniwan ito sa inis.
Ng gabi ding iyon ay tumulak sila patungong San Isidro. Habang nasa daan ay hindi sya mapakali sa kakaisip. Ano kayang nangyari kay mommy? Hindi naman sya basta-basta nalamang papauwiin ng daddy nya kung hindi ganun kalala ang kalagayan ng mommy nya. Alam nyang my hyper tension ito, pero sa pagkakatanda nya ay may maintenance itong gamot Paanong nangyaring ngayon ay isinugod na ito sa ospital? She closed her eyes pilt na hinuhuli ang mailap na antok. Ngunit sa pagpikit naman na mga mata nya ay ang mukha ni Inigo ang kanyang nakikita. Ano ba ‘to? Malala na yatang talaga ang sakit kong ito sayo Inigo ka!
Nang magdilat sya ng mata ay pumaparada na ang bus sa terminal ng San Jose City kung saan sya nag-aral, doon lang kasi may terminal ng bus, she looked at Mykee, tulog na tulog pa rin ito.
“Mykee.” Gising nya rito. Nagmulat naman ito ng mata. “We’re here.”
Kinusot-kusot pa nito ang mga mata. “San Isidro na ba ito?”
“Hindi pa. Sasakay pa tayo ng jeep patungong San Isidro. Dito lang kasi may terminal ng bus.” She got her bag and got out of the bus, kasunod nya si Mykee.
“Madilim pa pala” anitong tinignan ang relong pambisig. “Four am, matagal din pala ang byahe sa inyo ano? Akala ko’y San Isidro na agad ang baba natin iyon pala’y hindi pa.” Luminga-linga ito sa paligid napansin nitong malinis pa ang kalye. “Lou, may masasakyan ba tayo ng ganito kaaga rito?”
“Wala pa. Mga five pa lalabas ang mga pampasaherong jeep.” Aniyang tinungo ang waiting area ng bus. Ipinatong ang kanyang bag sa katabing upuan. Sumunod naman si Mykee sa kanya. “Dito nalang muna tayo mag-hintay.” Luminga sya sa paligid, may mga naghihintay ring pasahero roon, ang iba nama’y may mga sundong dumating. She sat to one of the chairs tumabi naman ang kaibigan sa kanya.
“You mean? One hour pa tayo rito?” nakasimangot nitong sabi, tumango naman sya biglang pagsagot. “Hay…” bakas sa mukha ng kaibigan ang kawalang pasensya. “Saan ba ang restroom dito?”
“Dumeretso ka dyan sa pasilyong iyan then turn left.” Pagbibigay nya rito ng direksyon. Dali-dali naman itong tumalima at sinundan ang sinabi nya. Pagkakataon nga naman, bakit kailangang ngayon pa dinala si mommy sa ospital ngayon pang ilang araw nalang ay kasal na nila Inigo. Nagpakawala sya ng isang malalim na buntong hininga. May kirot syang naramdaman sa kaibuturan nya sa kaalamang naroroon sya sa kanilang bayan on the time she will bury her heart. Siguro kung hindi nya ginawa ang sulat ay maaring sila ngayon ni Inigo. Impossible! Tanggi ng isip nya. He is as playful as ever, and because of him I learned to be playful too. Natutunan nyang I-enjoy ang bawat sandali ng youth nya, she go to bars, date a lot but never really had a relationship na masasabi. She had flings, yes, pero hanggang doon lang iyon. Ayaw nyang isugal ang puso sa sinasabi nilang ‘commitment’ not until Drew came. She made face nang malalala ito and sighed.
“Ang lalim naman ng iniisip mo.” Untag sa kanya ni Mykee.
“Wala ‘to, naaantok lang ako.” Napatingin sya sa daan kung saan pumapasok ang mga sundo ng ibang pasahero. Bakit nga ba hindi nya tawagan si Mang Nardo? Ang family driver nila. Tutal mayroon na itong cellphone na siyang binili ng kanyang ina para madali itong makontak. She immediately browse the phonebook in her cellphone.
“Bakit?” nag-aalalang tanong ni Mykee sa kanya.
“I’m going to call Mang Nardo our family driver, nawala sa isip ko na pwede tayong magpasundo sa kanya para hindi na tayo mag-commute.” Agad nyang kinotak ang matanda, ngunit ring lang ng ring iyon. She sighed. “Walang sumasagot.” Animo naman nabunutan ng tinik si Mykee sa itsura nito. “O, okey ka lang ba?” tanong nya.
“Ahmm… napagod lang siguro ako sa byahe.” Sumandal ito sa kinauupuan nito at ipinikit ang mga mata.
Isang black na Mazda 3 ang huminto sa tapat ng terminal. Hindi nya maintindihan ang kabang nararamdaman. Nagsimula nanamang mamawis at manlamig ang kanyang mga kalamnan. The drivers’ door swung open, parang nag-slow motion ang lahat sa kanya. Napatingin sya sa driver nitong umibis. Si Inigo! Anong ginagawa – Napatingin sya sa nakapikit na si Mykee. Mykee! Gigil nyang sambit. Siniko nya ito, gulat naman itong napadilat.
“Aray! Bakit ba?” nanlalaki ang mga matang itinuro nya sa pamamagitan ng tingin ang direksyon ng papalapit ng binata. Tabingi ang ngiti nitong sumilay. “Sorry.” Anito atsaka tumayo upang salubungin si Inigo. Marahas na buntonghininga naman ang pinakawalan nya. Nanatiling naka-upo at idinayal muli ang numero ng kanilang driver.
“Let’s go.” Masiglang aya ni Mykee. Kinuha naman ni Inigo ang bagahe nito at ipinasok sa compartment ng kotse. Muli itong bumalik at kinuha naman ang kanya.
Pinigilan nya ito sa pamamagitan ng paghawak ng isang bahagi ng kanyang traveling bag. “Give me that!” asik nya ritong napatayo. Binitawan naman iyon ng lalaki at tumingin kay Mykee. Nagkibit-balikat naman ang kaibigan. “Kaya naming umuwi. Susunduin kami ni Mang Nardo.” Mataray nyang sabi atsaka umupong muli.
“C’mon Lou, it’s already four thirty, malamang ay tulog pa si Mang Nardo.” Reklamo ng kaibigan.
“You mean, Mang Nardo na asawa ni Aling Concha?” tanong nya na tumingin sa dalagang nakairap.
“Oo bakit?”
“Wala ang buong pamilya nila, nagbakasyon sa Pangasinan noon pang nakaraang linggo.” Paliwanag nya rito.
“Oh,” tanging naiusal nya. “Kahit na, maghihintay pa rin ako ng jeep dito until five. I can go home alone” matigas niyang sabi na mahigpit ang ginawang pagkipkip sa bag. Hopeless namang napatingin si Mykee kay Inigo.
Aba’t talaga palang matigas ang ulo ng babaing ito. Well, kung kailangan kong I-pressure cooker para lumambot gagawin ko. “Ihahatid kita sa inyo whether you like it or not!” matigas nyang sabi dito. Napatingin naman ng marahas ang kaibigan nya rito.
“No!” mariing tanggi nya rito. “Who are you to tell me what to do?”
“You will! If you don’t want to be kissed infront of all these people.” Nakangising banta nito sa kanya. Bigla syang nanigas sa sinabi nito, napalingon-lingon sya sa paligid. Nakakagawa na pala sila ng scenario. Agad syang tumayo dala ang bag.
“Sabi ko nga eh, tara na.” Nagmamadaling sabi nya na nilampasan pa ang dalawa.
0 comments: on "I Love You Long Before – Chapter 9"
Post a Comment