All I Need by Erin - Chapter 19 (END)

(Blue)





SIX MONTHS LATER…

Ibinaba ni Ikay ang pangatlong banyera ng isda sa maputik na daan sa palengke, bago nagpahid ng pawis sa noo at tumuwid ng tayo. Tumingin sa matandang babaeng nasa harapan niya at may masuyong ngiti sa mga labing pinagmamasdan siya. “Aling Baby ito na po ang pangatlo. Mga tilapya po iyan. Last na po iyan sa mga order niyo. Ang dami naman nito, ano po bang ginagawa niyo sa mga isda?” medyo nilakasan niya ang boses dahil sa maingay sa loob ng palengke. Hindi na halos magkarinigan ang mga customers at mga tindera. Malapit rin ang pwesto niya sa sakayan ng jeep at mga tricycle, kaya halos sumigaw na siya sa mga customers niya.

Suki na niya si Aling Baby. Buwan-buwan itong umo-order ng isda sa kaniya, kaya malaki na rin ang ibinibigay niyang discount dito. Napakabait ng matandang babae. Ito ang tumulong sa kaniya na mabili ang pwestong iyon sa palengke.

Bukod sa tindahan niya na si Ate Laarni ang nagbabantay ay nabili niya ang pwestong iyon sa mababang presyo. Malaki ang nagiging kita niya sa pagbebenta ng isda. Lapitin kasi ng tao ang pwesto niya at wala pang gaanong nagbebenta. Mababait din ang mga kasama niya sa palengke kaya naman nag-eenjoy siya sa trabaho niya.

Six months na siyang tindera ng isda sa bagong renovate na Muntinlupa Market. Hindi na muna siya nag-aral ng college dahil nangako siya kay Erin na sabay silang mag-aaral nito kapag nakasunod na siya sa Norway. Matinding pagtatalo rin ang nangyari sa pagitan nila ng Daddy niya dahil ayaw na siya nitong muling bumalik pa sa lugar na ito. Pero determinado siyang gawin ang gusto niya. Hindi na rin ito nagpilit na ang Mommy na niya ang kumausap dito.

Ngayon na nandito na siya sa kaniyang hometown, magaan ang pakiramdam niya. Muli din niyang nakasama ang dati na niyang mga kaibigan. At kinukulit niya ang mga ito na kailangan pa niya ng ibang trabaho bukod sa pagiging tindera. Naisip niya kasing mas makakaipon siya ng pera kung marami ang maging trabaho niya. Pero pinag-iisipan pa ng mga friends niya iyon. Hindi kasi gusto ng mga ito ang pagiging workaholic niya. Hindi naman niya kasi masabi sa mga ito ang dahilan kung bakit kailangan niya ng maraming trabaho. Tiyak na hahaba lang ang usapan nila.

Kina Bench-kababata niya- muna siya nakikituloy dahil wala pa siyang mahanap na maayus-ayos na apartment hanggang ngayon. Malapit lang ang bahay nito sa palengke kaya hindi na niya kailangan pa ng sasakyan sa pagkuha at pagdadala ng mga isda niya.

“Darating na kasi ang anak kong galing Saudi, mga isda kasi ang gusto niyang ihanda ko kaya heto at hindi ako magkandatuto sa pagbili ng mga isdang paborito ni Gerardo ko.” Nakangiti nitong sagot sa kaniya pagkatapos ay inabutan siya ng pera na agad niyang isinilid sa bulsa ng apron na suot.

Doon lang niya naalalang malapit na palang umuwi si Will. Almost six months nang nasa Japan ang kasintahan. Nagpunta ito para bisitahin ang mga magulang nitong sa Japan na nanirahan dahil sa pag-aasikaso sa negosyo. Ngayon na malapit ng umuwi si Will, nasasabik siya. Miss na miss na niya ang kasintahan. Kamusta na kaya ito? Sana naman ayos lang ito. Matagal na rin niyang hindi nakakausap si Will. Ang sabi niya kasi ay hindi niya ito iistorbuhin at mag-enjoy lang sa Japan basta huwag lang nitong malilimutan ang pasalubong niyang anime manga.

Napatawa siya, isip bata pa rin talaga siya. Ano naman kayang pwede niyang ibigay dito? Napangiwi siya ng may maalala. Bibili nga pala siya ng cologne niya. Ubos na nga pala iyon. Inamoy niya ang collar ng suot niyang T-shirt. Amoy isda na siya. Magustuhan pa kaya siya ni Will kung amoy isda na siya forever? Natatawa siya sa naiisip. Muling nagpahid ng pawis sa noo. Nawala ang pagod niya ng maalala si Will.

“Binayaran ko na rin ng buo ang order ko. Huwag mo na ‘kong bawasan, alam ko naman na kailangan mo ng pera.” hinaplos pa ang buhok niya. “Para na rin naman kitang anak.”

Ngumiti siya at masuyong hinawakan ang isang kamay ng matanda. “Salamat po, Aling Baby.” bago muling binuhat ang banyera at nagpatiuna ng naglakad sa matanda. “Ilalagay ko na po ito sa sasakyan niyo.”

“Aba eh wala bang tutulong sa’yong magbuhat niyan? Mabigat iyan Ineng.” May pag-aalala sa tinig ng matanda. Hindi magkandatuto kung paano siya tutulungan.

“Sanay na po ako Aling Baby.” nakangiti niyang sabi sa matanda. Alam niyang hindi ito natutuwa kapag ganoon siya, sa liit niya kasing iyon, nagbubuhat siya ng mas malaki pa sa kaniya at mas mabigat pa.

“Ako, hindi sanay na nakikita kang nagbubuhat.” Si Kuya Guiller. Ang number one crush niya sa palengke. Bigla-bigla na lang itong sumusulpot at nakakaasar lang dahil sanay din itong alaskahin siya katulad ng mga barkada niya. Inagaw nito sa kaniya ang banyera at walang anumang binuhat at isinampa sa matipunong balikat nito. ” Huwag kang humarang sa lalakaran ko.”

“Ang sungit mo naman, crush. Siguro hindi kana naman pinansin ng pinsan ko ‘no?” nang-aasar niyang tanong. Halata naman niyang may gusto ito sa pinsan niyang si Ate Laarni, ayaw lang umamin.

Umiwas ito ng tingin sa kaniya at nagtuloy sa paglakad. Nagkibit-balikat siya. Bakit kaya ang daming torpe sa mundo? natatawa niyang tanong sa sarili. Naalala niya ang ginawang pagtatapat kay Will. Kung hindi pa siya ang magtapat, hindi niya malalaman na mahal din pala siya ng loko. parang kahapon lang iyon nangyari dahil kinikilig pa rin siya kapag naalala niya ang pangyayaring iyon.

“Hindi pa kasi umamin ‘tong si Guiller na may pagsinta siya kay Laarni. Kitang-kita naman sa kaniya.” pakikisakay ni Aling Baby at may kabuntot pang nang-iinis na tawa habang nakasunod sa kanila. Sobrang kalog at friendly ang matanda kaya naman naging malapit ito sa kaniya.

“Alam niyo kasi Aling Baby, mahirap magtapat kung tunay ang pagsinta.” napahagikgik siya sa pagtalim ng mga mata ni Kuya Guiller. “Nakakakaba at lahat ng senses niyo magwawala, ‘di ba Kuya Guiller?” Alexander ang totoo nitong pangalan pero tinawag niya itong Guiller dahil may hawig ito sa isang action star na Guiller ang pangalan sa movie na pinanood niya.

Namula ang mukha nito kaya naghagalpakan sila ng tawa ni Aling Baby.

Magaganda rin ang mga mata ni Kuya Guiller kaya naman naging crush niya ito. Pero mas magaganda pa rin ang mga mata ni Will. Lihim siyang nangingiti, wala na siyang ginawa kung hindi ikumpara ang kasintahan sa mga lalaking may magagandang mata. Palagi niyang sinasabi na si Will at si Will pa rin ang number one para sa kaniya. Naloloka na siyang talaga!

Gumanti sila ng kaway kay Aling Baby ng makaalis na ang inarkila nitong owner type jeep bago siya muling pumasok sa loob ng palengke kasunod si Kuya Guiller.

“Magkano ang kita ngayon?” tanong nito at inalalayan siya sa paglalakad, alam kasi nitong lampahin siya.

“Medyo malaki ngayon.” nakangiti niyang sagot. Hinablot ang maliit na towel na nakasabit sa leeg nito at inilagay sa likod ng leeg niya bago humawak sa magkabilang dulo niyon. “Halos maubos ang isda ko. Salamat Kuya Guiller ha.”

Malaki rin ang pasasalamat niya rito dahil nagkaroon siya ng mapagkukuhanan ng mga isda. May mga kaibigan itong mangingisda at madaling araw palang umaalis na ito para makakuha ng mga sariwang isdang pwede niyang ibenta. Mahusay ito sa negosyo kaya hindi siya nag-atubili na magpatulong dito. Tiyak na matutuwa si Will kapag naikwento niya ang mga nangyari sa kaniya sa loob ng anim na buwan. Matutuwa rin tiyak si Erin dahil masusundan na niya ito na mas maaga pa sa tatlong taon na ipinangako niya. Nawawala ang lahat ng worries niya maisip lang niya ang dalawang ito.

“You’re welcome, bulingit.” Pinisil pa nito ang pisngi niya at natatawang inakbayan siya. “Kamusta na nga pala kayo ni Will?”

Naikwento niya dito ang relasyon nila ni Will. Nung una ay tawa ito ng tawa dahil luka-loka daw siya na siya pa ang nagtapat sa lalaki. Ang sabi niya kung si Will ang hihintayin niya ay magagaya lamang siya kay Ate Laarni na hanggang ngayon beinte-otso na hindi pa rin nagkaka-boyfriend.

“Hindi pa siya tumatawag sa akin, Pero ang alam ko malapit na siyang umuwi. Kuya, ano kayang pwede kong ibigay sa kaniya?” Nasasabik na siyang makita ito. Ano na kaya ang hitsura nito? Siguro lalo itong naging gwapo. Napangiti siya.

“Ayun, ngiting-ngiti na naman siya. Naalala na naman niya si Will.” nanunukso ang tinig nito kaya naman pinamulahan siya ng mukha.

“Hindi ah.” tanggi niya. Ipinatong ang mga kamay sa bakanteng pwesto at patalon na naupo. Nginitian niya ang tindero at bahagyang sumilip sa mainit-init pang mais na nakalagay sa isang kaing na nakapatong sa mesa sa kabilang pwesto. “Manong, pabili nga po ng dalawang mais. ” patalon na bumaba sa kinauupuan at pinuntahan ang tindero. Mas gusto niya ang mais na galing sa lutuan.

“Kuya Guiller gusto mo ng mais?” baling niyang tanong sa lalaki pero ni hindi yata siya nito napapansin dahil nakatingin ito sa babaing nagmamadaling maglakad papunta sa direksyon nila.

“Ayun oh, nawawala na naman siya sa sarili niya oh, kasi nakita na naman niya si Ate Laarni eh.” nanunukso niyang sabi.

Nakatanggap siya ng mahinang batok dito ng makalapit sa kaniya. Pagsasabihan niya sana ito ng mabilis na ibigay sa kaniya ni Ate Laarni ang cellphone. Hindi ito makapagsalita ng maayos, natataranta nitong itinuturo ang cellphone. Napatingin siya at tuwang-tuwang sinagot ang cellphone ng makitang si Will ang caller.

“Will, kamusta ka na? Miss na miss na kita. Uuwi kana ba?” agad niyang sabi. hindi niya mapigilan ang pamumuo ng mga luha sa mga mata niya. Ganoon na lamang kasi ang tuwa niya na muling marinig ang tinig ng kasintahan.

Nakangiti ang dalawa sa kaniya at naghihintay ng ibabalita niya. Ini-end call niya at walang salitang ibinigay sa pinsan ang cellphone. Nawala ang ngiti ng mga ito ng makitang naglandas ang munting luha sa mga pisngi niya.

“Bulingit, what’s wrong?” Agad ang pagyakap ni Kuya Guiller sa kaniya ng makitang matutumba siya.

Hindi niya gustong makaramdam ngayon ng kahit na ano. Ang gusto lamang niya ay makita si Will at sabihin dito kung gaano niya ito kamahal. Lumalatay ang sakit sa puso niya sa mga salitang natanggap niya mula kay Will. Bakit nagawa ni Will iyon? Wala siyang matandaan na nagawang kasalanan dito para saktan siya nito ng ganoon. Sunud-sunod ang pagdaloy ng luha sa mga mata niya. Hindi siya halos makahinga sa sobrang sakit.

“Ikay, anong nangyari? bakit umiiyak ka ng ganyan?” ang pinsan niya, may pag-aalala sa tinig nito.

Kumawala siya sa mga yakap ni Kuya Guiller at tumingin sa pinsan niya. Hindi niya ito halos makita dahil sa hilam ng luha ang mga mata niya.

“Ate Laarni, ikaw na muna ang bahala sa tindahan. Kuya Guiller ikaw na muna sa pwesto ko.” napasigok siya sa pagpipigil ng iyak.

“Ano bang nangyari? Ano bang sabi sa’yo ni Will?” anang pinsan niya na hindi na rin maiwasang pangiliran ng luha ang mga mata.

“Pupunta ako ng Japan. Kakausapin ko si Will. Gusto ko siyang tanungin kung anong naging kasalanan ko at kung…” napapikit siya sa sobrang sakit na sumigid sa puso niya. “…kung bakit nasabi niyang hindi na niya ako mahal.” Naisubsob niya ang mukha sa dalawang palad at doon umiyak ng umiyak.

TWO YEARS LATER…
OKINAWA, JAPAN…

Agad ang pagyakap ni Cathy kay Will ng makababa sa stage ang huli kasabay ng palakpakan ng mga customers na masayang pinagmamasdan sila. Napangiti sa mga ito si Cathy at nanunukso pang kinintalan ng halik si Will sa mga labi sa pasigaw na request na rin ng mga customers.

Magkasunod na tikhim mula sa likuran ni Cathy ang nagpabaling ng tingin nito. Isang matabang babaeng haponesa ang nakangiti at nanunukso ang mga tingin. Ito ang may-ari ng bar and resto. Narito ngayon ang matandang babae dahil sa anibersayo nito at ng yumao nitong asawa.

“Goodevening Mrs. Murai. I told you, William is a great singer.” nasa tinig ni Cathy ang pagmamalaki kay Will na sinamahan pa nito ng matinis na tawa.

“Oh my! You really amazed me, my boy.”

Bahagyang ngiti lang ang isinagot ni Will sa papuri ni Mrs. Murai. Hindi na sana niya gustong humaba pa ang gabi niya sa bar na iyon pero dahil na rin kay Mrs. Murai ay hindi siya nakatanggi na manatili na muna sa bar at kumanta ng ilang songs na paborito ng matanda. Malaki ang utang na loob ng mga magulang niya dito at naging mabuti rin naman ito sa kaniya.

Isang pagkalalim-lalim na buntong hininga ang pinakawalan niya. Napansin iyon ng dalawa kaya nahinto ang mga ito sa masayang pag-uusap.

“Are you feeling okay, William?” may pag-aalala sa tinig ng matandang babae. “You look pale and…sad.” idinugtong ang huling sinabi ng mahagip ng mga mata nito ang sakit na nakiraan sa mga mata ng binata.

“I’m fine, Mrs. Murai. Just tired.”

“Honey, why don’t you take some rest? May inihanda akong pagkain para sa’yo sa may VIP room.”

Umiling siya. May mas importante pa siyang dapat na gawin. “Maiwan ko muna kayo, Cathy, Mrs. Murai. Kakausapin ko si Marc.”

Agad niyang nilisan ang dalawa at lumabas ng bar. Nakasalubong niya si Marc na tila nag-aatubiling pumasok sa loob. Nagulat pa ito ng mabungaran siya at alanganing ngumiti.

“Marc, pare.” nakahinga siya ng maluwag ng makita ito. Tinapik niya ito sa balikat. “Naka-book ka na ba ng ticket? Kailan ang alis natin?”

“Will…” nakikita sa mukha ni Marc na nag-aalangan itong ituloy ang gustong sabihin.

“Ano? Pare kailan tayo uuwi ng Pilipinas? God, nasasabik na kong makita si Ikay. Marami akong gustong ipaliwanag sa kaniya.” kahit naghihirap ang loob ay nakuha pa rin niyang ngumiti. Maisip lang niyang muli niyang makikita si Ikay ay para na siyang pinangangapusan ng hininga sa sobrang pananabik.

Mahigit dalawang taon na magmula ng magpunta si Ikay sa Japan pero hindi niya makalimutan ang sakit na bumalatay sa mukha nito sa mga kasinungalingang sinabi niya sa harapan nito. Gusto niyang patayin ang sarili ng mga sandaling iyon, pero alam niyang iyon ang nararapat niyang gawin. Hindi niya gugustuhing pati ito ay makaranas ng paghihirap niya.

“Will…we’ll be leaving tomorrow.” bagaman nakangiti si Marc, nasa mga mata naman nito ang simpatya.

“Thanks!” nausal niya. Lumuwag ang pakiramdam niya. Masasabi na niya kay Ikay ang lahat. Maipapaliwanag na niya ang mga nangyari.

“Will, pare…”

“Makikita ko na ulit siya. Makikita ko na ulit si Ikay.” malalim na humugot ng hininga. Masasabi na niya kay Ikay na hindi totoo ang mga nasabi niya noon. “Hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin siya.” agad na sumilay ang ngiti sa mga labi niya kasabay ng pamumuo ng mga luha sa mga mata niya.

“Pare, may kailangan kang malaman…” Saglit itong huminto sa pagsasalita. Kumukuha ng tiyempo. “Si Ikay pare, sila na ni Jonas. Sila na ng pinsan mo.” mabilis na turan ni Marc.

Natigilan si Will. “Hindi totoo iyan, pare.” nakangiti niyang tanggi sa sinabi nito.

“Will..kay Bench ko nalaman lahat. Siya nagsabi sa akin na utol niya ang boyfriend ngayon ni Ikay.”

Sandaling hindi siya nakahinga sa narinig. Nag-init ang magkabila niyang mata. Agad na pinitsirahan si Marc. “Hindi totoo ang sinasabi mo.”

Hindi siya naniniwala sa sinabi ni Marc. Ngunit nasa mga mata nito ang katotohanan. Bahagyang itinulak ng bitawan niya. Nanghina siya. Pakiramdam niya ay unti-unti siyang pinapatay.

“Let her go, Will. Masaya na si Ikay kay Jonas. Dapat maging masaya kana rin.”

“I can’t let her go, Marc. I love her so much.” mabilis na pinahid ang luhang umalpas sa mga mata at bahagyang tumawa. “I will explain to her everything. Alam kong hindi pa huli. Alam kong mahal pa rin niya ako.”

Nais niyang paniwalaan ang mga sinabi, ngunit alam niya ang totoo, hindi na siya magagawang mahalin ni Ikay. Sinaktan na niya ito ng husto.

Tumango si Marc. “Bukas, pag-uwi natin sa Pilipinas. Mag-usap kayo ni Ikay.” Nakangiting tinapik pa ang balikat niya.

May pananabik at lungkot na magkasabay niyang naramdamang gumuhit sa dibdib niya.

–WAKAS–

read more...

All I Need by Erin - Chapter 18

(Blue)





“Will kanina pa kita hinahanap.”

Niyakap niya ito buhat sa likod. Nakaupo ito sa wood bench na malapit sa may Guidance office. Nakatanaw ito sa Magnificent na nagkakasayahan sa may covered court. Graduation party ng National. Ito ang huli na magkakasama ang mga senior students at ang gabi ng mga susunod na senior.

Nginitian siya nito. Kumalas siya ng yakap at Gumilid para makaupo sa tabi nito.

“Congratulations! Finally, naka-graduate ka na rin. Valedictorian pa. Naks! Yabang!” pang-aasar ni Ikay. Sabay abot ng gift para rito.

“Ano ‘to?” nagtatakang tiningnan nito ang maliit na box na hawak.

“Gift. Nakikita mo na nga, nagtatanong ka pa.” naka-irap niyang sagot.

“Alam kong gift ‘to. Sungit! Nagtatanong lang eh.” nakatago ang ngiti nito sa mga labi. Kapag-kuwan ay napabuntong hininga. “Ma-mi-miss kita.”

“Ang OA mo ngayon. Parang six months ka lang sa Japan eh.” hindi rin naman niya maitago ang lungkot sa mga mata niya. Pinag-babakasyon ito ng mga magulang nito sa Japan. Anim buwan itong maglalagi roon dahil na rin sa kailangan na nitong matutuhan ang pagmamanage ng bar and restaurant ng mga magulang nito.

“Six months. Kalahating taon na wala si Ikay sa tabi ko…” Nagkibit-balikat “…Ayos lang iyon. Marami naman haponesa d’on eh.”

“William Hipolito! Subukan mo.” Umirap pa siya ng tumawa ito ng malakas. “Kakainis ka!”

Tinitigan siya nito, bago hinila ang kamay niya at dinala sa mga labi. “Hindi ko kayang wala ka sa tabi ko. Kung hindi na lang kaya ako umalis o kung isama na lang kaya kita?”

“Ang OA mo ha.” natatawang hinila ang kamay. “Nagiging corny ka yata ngayon, Will?”

“Bakit kasi hindi kita pwedeng tawagan?”

“Ano ka ba?! Magbabakasyon ka d’on. Mag-enjoy ka. Huwag mo ‘kong isipin at isa pa, kapag lagi mo ‘kong tatawagan, mawawala ang concentration mo. Alam mo naman..” Bago mapanuksong ngumiti. “I’m driving you crazy.”

“Erika!”

Napangiwi siya. Bigkas na bigkas nito ang pangalan niya. Tumingin siya kay Erin. “Will, hindi ako pwedeng sumama sa’yo. Kailangan kong maghanap ng trabaho. Sayang ‘yong six months. Susundan ko pa si Erin.”

Nagbuntong hininga ito. Suko na sa pangungumbinsi sa kaniyang sumama dito. “I understand.”

“Maganda na rin iyon, Will, para ma-miss naman natin ang isa’t-isa.”

“I’m worried, Ikay. Walang magbabantay sa’yo. Sa isang linggo si Erin naman ang aalis. Ayokong iwan ka ritong mag-isa.”

“I’m not a kid anymore. I can take care of myself. Hindi na ako tulad ng dati, Will. I can manage. Kaya kung ako sa’yo, umuwi kana and take a rest. Maaga pa ang byahe mo bukas.”

Sunud-sunod itong umiling. “Hindi kita susundin ngayon. Ngayon na nga lang kita makakasama, pauuwiin mo agad ako.”

Nagkibit-balikat siya. Iniyakap niya ang dalawang kamay sa baywang nito. Inakbayan naman siya bago inihilig ang ulo niya sa mga balikat nito.

Nag-iinit ang sulok ng mga mata ni Ikay. Inaamin niyang natatakot siyang wala ito sa tabi niya. Halos tatlong taon niya itong nakasama. Ngayon lang sila magkakahiwalay ng gan’ong katagal.

“After ten years Ikay, magpapakasal tayo.”

Napaunat siya ng upo at tinitigan ito. Nasa mukha nito ang kaseryosohan sa sinabi.” What? ang bilis ng andar ng utak mo ha. Kasal ka kaagad diyan. Marami pa akong gustong gawin ‘no!”

“Kaya nga ten years ang ibinibigay ko sa’yong panahon. Matupad mo iyon o hindi magpapakasal tayo.”

“Ikaw talaga.” kinurot niya ito sa braso bago humilig ulit dito.”Kaya ba ng bulsa mo? ang gusto kong kasal ‘yong parang may fiesta. Invited ang lahat.” pagbibiro niya.

“Ikaw naman ang gagastos ng lahat pati na rin ang parents ko.” pakikisakay nito.

“Gan’on? maghanap ka ng bride mo.”

“May negosyo ka naman, may bar and restaurant ang parents ko so anong problema d’on?”

“Gan’on? magpakasal ka mag-isa. Asa sa magulang.” nakasimangot niyang turan.

Natawa ito ng mahina. Hinapit siya papalapit dito. “Ikaw naman, hindi ka na mabiro. Siyempre, ako ang taya. Imbitahin mo pa ang lahat ng mga taga- Trece.” nasa mga mata nito ang kaaliwan. “Eto, seryoso na. Ten years na palugit lang ang ibibigay ko sa’yo. And then magpapakasal tayo. Ang gusto ko sa bahay ka na lang.”

Lalo siyang napasimangot. “Will, twelve years akong taong bahay. Ayoko naman buong buhay ko nasa bahay lang ako. Ang gusto ko magtrabaho rin. Gusto ko hati tayo sa lahat ng gastusin. Ayokong laging nakalahad nalang ang kamay ko sa’yo sa tuwing sweldo mo.”

Napahinga ng malalim.”Okay. You’ll gonna work 4 days a week, four hours a day. That’s final. Ang gusto ko alagaan mo na lang mga anak natin.”

“Hindi naman masyadong advanced ang utak mo ano? sige, ilan ang gusto mong anak?” pakikisakay na lang niya. Hahayaan na lang niya muna itong mangarap.

“Tama na sa akin ang lima.” nakangiti ito ng pilyo. “O kung gusto mo isang team na lang.”

“Oi, Mahirap kayang manganak. Tama na ang isa.” kinurot pa niya ito sa may tiyan.

Napakamot ito sa ulo. “Kawawa naman ang anak natin, walang kalaro.”

“Hay naku Will! tumigil ka, ikaw kaya ang manganak. Tama na ang isa.”

“Ano naman ang name ng lima nating anak kung sakali.”

Umikot ang dalawang eyeball niya sa mga mata. Naiiling sa itinatakbo ng pag-uusap nila. HIndi siya sanay sa mga ganitong pag-uusap, pero nakaka-excite din palang pag-usapan ang mga bagay na ganito.

“Ang gusto ko, kapag baby boy, Rance Maxwell. Kapag baby girl, Willna or Willma. Para kasunod sa pangalan mo.”

“Junior ang gusto ko.”

“Masaya ka. Ayoko nga ng junior. Ang dami-daming pwedeng ipangalan bakit junior pa. Hay tama na nga itong pag-uusap na ‘to. Kung anu-ano na ang napaguusapan natin. Ang mabuti pa, makisaya na lang tayo sa kanila.”

Hinila na niya ito patayo. Para naman itong nagdamdam sa sinabi niya. Hindi ito kumibo nagpahila sa kaniya.

“Asus! ang Will ko, nagtatampo.” kinurot pa niya ito sa may tiyan. Hindi ito kumibo. Napabungisngis siya. Sa isip ay cute pala ito kung magtampo. “Naku! Nagtampo na talaga siya oh!”

“Let’s go.” naglakad na ito palayo sa kaniya.

“Ang OA talaga ng taong iyon.” kausap niya sa sarili. Sinundan si Will na malayo na sa kaniya. “Oi Will! Ang laki-laki mong tao, matampuhin ka! Hoy! Hintayin mo nga ako!”

“Best, kanina pa kita hinahanap. Saan ka ba nagsuot?” bungad agad sa kaniya ni Erin ng makita siya sa mga nakahilerang dessert sa mahabang mesa. Kumuha ito ng paperplate at nilagyan ng vegetables salad at isang garlic bread.

“Kaya ka hindi tumataba, puro ganyan ang kinakain mo. Pagkain ng kambing iyan eh.” Kumuha siya ng paperplate at nilagyan ng buko salad ang kanya. “Hindi naman masamang kumain ng matamis ‘di ba?”

Nagkibit balikat ito. Sa tingin niya, lalong namayat ang best niya. Hindi na rin ito gaanong nagsasalita. Palagi na lang niya itong nahuhuling nakatingin kay Marc.

“Pumangit ba ako at ganyan ka na lang makatingin sa akin?” nakatawang tanong nito.

Ngumiti siya.” No. You’re beautifull inside-out.” Huminga siya ng malalim. Hindi niya gustong iparamdam sa best niya na nalulungkot siya sa pag-alis nito. “Nag-usap lang kami ni Will kaya nawala ako kanina sa circle.” sagot niya sa tanong nito kanina. “Bukas na ang alis niya. Buti pa siya makakapunta na ng Japan. Grabe! Makakapunta na siya sa anime world. Inggit ako!” lumabi pa siya at humikbi-hikbi.

“Tomorrow na pala ang flight niya.” maikli nitong sagot. Tila nawalan ng ganang ibinaba ang kinakain at kumuha ng plastic na baso sa katabi ng mga paper plate.

“Bakit hindi mo kausapin si Marc, Best. Alam kong maiintindihan ka niya. Mahal ka niya, Best.”

Tipid itong ngumiti sa kaniya.”Gusto ko Best. Hindi ko lang magawa. Sana maintidihan mo ako. Ayokong malaman niya, Best. Hayaan ko na lang na magalit siya sa akin.”

“Best, nasasaktan ka kasi. Okay lang sana kung hindi mo rin dinaramdam eh, kaya lang habang pinagmamasdan kita, gusto mong bumigay eh.”

Umiling ito. “Kaya ko ito.” pero nabasag ang boses nito sa pagkakasabi niyon.

“Halika nga rito.” Masuyo niya itong niyakap. “Best, ingat ka sa Norway ha. Palagi tayong mag-uusap ha kapag nand’on kana. Best I promise, makakasunod ako sa’yo. Gagawin ko lahat para makasunod sa’yo. I love you, Bestfriend. You’re a great person, a great friend I’ve ever had.”

Kumawala ito at nagiiyak sa harapan niya. “Ikaw talaga. Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin iyan? ang tagal-tagal ko nang hinihintay na sabihin mo iyan sa akin eh.”

Hindi niya naiwasan na tumawa. “Sorry best. Hindi ko kasi feel sabihin iyon kapag hindi ko gustong sabihin. I’m not sweet and i will never be.” kumindat pa siya rito. “Pero ngayon na feel ko, sasabihin ko sa’yo ng paulit-ulit. I love you, best..i love you, best.. i love you, best-” Napasigok siya. Sunud-sunod ang paghikbi niya. “Halika nga rito. Payakap nga ulit.” nagpayakap naman ito sa kaniya. “Nalulungkot talaga ako, bestfriend.”

“Will nagtatampo ka pa rin ba sa akin?” kanina pa siya hindi nito kinikibo. Diretso lang ang tingin nito sa daan. Hawak ang kamay niya. Ihahatid siya nito pauwi. Pero mahigit kalahating oras na silang naglalakad, hindi pa rin siya kinikibo. Marahan lang itong sumisipol. Sinuntok niya ang braso nito. Wala pa ring epekto rito. Ano ba gustong palabasin ng luko-lokong ‘to?

“Kung ayaw mo ‘kong kibuin, ‘di ‘wag. Sinong tinakot mo?!” nakasimangot na niyang sabi.

Tumingin lang ito sa kaniya at sumipol-sipol sa harapan niya na tila siya inaasar. Inirapan lang niya ito. Bumitaw siya dito at naglakad ng mabilis.

“Hey! I was just joking.” natatawa itong humabol sa kaniya. “Huwag kang masyadong magmadaling maglakad, baka madapa ka. Lampahin ka pa naman.” Hinawakan muli ang kamay niya.

“Heh!” Inirapan niya ito.

Ilang minuto na naman silang hindi nagkibuan. Maloloka na talaga siya sa kahawak kamay niya.

“I’m too happy, Ikay. Parang gustong kumawala ng puso ko.”

Tinunghayan niya ito at nang-aasar na sumipol-sipol sa harapan nito.

“Ikay…” nag-warning look ito sa kaniya.

“I was just joking…” muntik na siyang mapatili ng hapitin siya nito palapit. Iniyakap niya ang mga braso sa mga balikat nito at sumipol-sipol.

“I love you, Ikay.”

Niyuko nito at hinagilap ang mga labi niya. Hindi na niya naituloy ang kantang isinisipol. Sinagot niya ang mga halik ni Will. Hinapit pa siya nitong lalo, ikinulong sa mga bisig nito.

read more...

All I Need by Erin - Chapter 17

(Blue)





“Hay naku Ikay. Baka matunaw na si Kuya Will niyan sa ginagawa mong pagtitig sa kaniya.”

Naiiling na sabi ni Erin dahil sa nakatitig si Ikay kay Will habang marahang nag-i-strum ang huli ng gitara. Tanaw nila ito mula sa itaas ng bubungan ng bahay nila. Nag-decide sila na mag-star gazing dahil sa maraming bituin sa langit ngayon at baka matyempuhan nilang may shooting star. Mahilig kasi ang Best niyang mag-wish ng kung anu-ano kapag may shooting star. At kung minsan ang iba doon ay nagkakatotoo.

Kita talaga sa bestfriend niya ang mga nakatago sa loob nito at ngayon nga, kitang-kita niya na mahal nito ang lalaking tinatawag nitong Kuya dati. Noon pa niya napansin na iba ang pag-tingin ni Ikay kay Will. Hindi lang siguro matiyak ng bestfriend niya sa sarili dahil mas gusto talaga nito ng kapatid na lalaki.

Pinamulahan ito ng mukha na lalong nagpatingkad sa mga pisngi nitong namumula bago umiwas ng tingin kay Will.

“You are so cute, Ikay.”

Inirapan siya nito. “Ano ako puppy?” asar nitong sagot na itinatago ang pagkapula ng mukha.

“Talaga naman ah.” natatawa niyang sabi. Inirapan siya nito.

Hindi niya talaga akalain noon na si Ikay ang magiging bestfriend niya. Suplada kasi ito sa kaniya dati at palagi pa siyang inaasar. Hindi kasi gusto nito ang pagsasalita niya. Masyado daw siyang maarteng magsalita. Nangingiti siya sa mga naaalala niyang pagbabanggaan nilang dalawa. Halos maasar na siya dito dati. Pero ngayon, hindi siya nagsisisi na pinili niya itong maging bestfriend. Hindi man ito nagsasabi ng mga papuri sa kaniya at hindi man ito ganoon ka-sweet pero ramdam naman niya na importante siya sa bestfriend niya.

“Alam mo best, ngayon lang tayo nagkausap ng ganito. Iyon bang seryoso at yung tayong dalawa lang.” humiga ito sa bubungan at inunan ang dalawang kamay. Boyish talaga ito kung kumilos.

“Eh paano naman kasi tayo magkakaroon ng matinong usapan kung panay kalokohan ang nasa isip mo. Hindi ka makausap ng matino lalo na kapag wala ka sa mood, eh lagi ka pa naman wala sa mood.” natatawang sagot niya.

nag-fake ito ng tawa. “Ang hirap naman kasi magpakaseryoso eh. Baka Ma-ICU ako.”

“Nga pala, kamusta ang tindahan mo sa palengke?” May tindahan ito sa palengke ng Muntinlupa. Maliit palang ang tindahan ng simulan ni Ikay noong isang taon pero hindi na niya nakamusta iyon kung napalakihan na nito, dahil ngayon lang ulit sila nagkausap ng matagal. Abala sila sa studies, lalo na ito. Bukod sa studies nito, marami itong inaasikaso sa school. Mahilig kasi ito sa mga activities. Assistant Editor pa ito sa Gabriella Newspaper kaya naman patong-patong ang gawain nito.

“Ayos naman, ganoon pa rin. Thank God at kumikita.” sagot nitong nakatingin sa mga bituin. Nagtuturo-turo sa langit. Marahil binibilang nito ang mga bituin. Ang weird talaga ng bestfriend niya.

“Akala ko napalakihan mo na iyon?”

“Nah.” umiling ito. “Ngayon ang status ng tindahan, okay naman kung ikukumpara last year. Kumikita at sabi nga ng pinsan ko kasya sa pang-araw-araw na gastos. Pero siyempre ayoko din naman na hanggang doon na lang ang tindahan ko. Gusto ko pa rin mapalakihan iyon.” napabuntong hininga. Ibinaba ang kamay at pumikit. “Pero mahirap magpalaki ng tindahan, best. Kailangan ko ng malaking pera at hindi pa sapat ang kinikita ng tindahan ngayon para sa isang grocery store. marami rin akong kakompitensiya. Pero darating tayo diyan, best. I want to do it, slowly and wisely. Hindi ako nagmamadali. Kapag lumaki ang kita ng tindahan higit pa sa inaasahan ko, this year, baka simulan ko ng magplano ng grocery store. Maybe, maybe not.” kibit-balikat nitong sagot.

“Wow! business woman na ang dating ng best ko.”

Tumingin ito at nagmake-face sa kaniya. “Heh! marami pa kong kakainin bigas ano.”

“Kahit na ba eh. Biruin mo, may negosyo ka na agad sa edad mong iyan. Amazing!”

“Tumigil ka nga diyan.” natatawa nitong saway sa kaniya.

“Ikaw, pa-humble ka pa. Eh yung pagpapatayo ng publication, itutuloy mo pa ba iyon?”

“Oo naman. Isa iyon sa mga gusto kong gawin. Magtayo ng sarili kong publication, ikaw ang gagawin kong editor-in-chief. Dadalhin ko sa publiko ang Gabriella. Kaya lang kailangan kong mag-ipon ng pera! Kung sabagay, ST lang ang katapat n’on.” Nag-yahooo pa ito at tumawa ng malakas. “Hay Best! ang sarap mangarap!”

“Okay lang iyan. Libre naman iyon eh. Kung kaya mo naman, Why not ‘di ba?” natatawa niyang sagot. “Kamusta naman ang new story mo?”

Nagkibit-balikat ito. “Ayun, nakatambak sa bahay. Nag-iisip kasi ako kung ano ang pwede kong itawag sa apat na emperador ng hari ng Annapolis. Since galing sila sa elite group ng CIA, kailangan meron silang ganoon at dapat yung talagang nag-e-exist sa CIA ang group na iyon. Four men na magaling sa mga investigations ang mga emperador. Naku! ang hirap naman mag-isip.”

“Best, bakit hindi mo kaya i-try na magsulat ng love story. Yung happy ending ha.”

Napangiwi ito. “I’ll try.” maikli nitong sagot.

“kamusta naman yung story na pinasa mo?”

“Eh ‘di R-E-J-E-C-T!”

“Gan’on? bakit maganda naman iyon ah? iyak nga ako ng iyak d’on eh.”

nagkibit-balikat ito bilang sagot sa kaniya. Nag-inat at naupo. “Hay sa wakas! graduation na tomorrow. Masaya sana pero nalulungkot ako. Marami akong ma-mimiss sa National.”

“Yeah.”

Nasa ganoon silang pag-uusap ng may makita silang shooting star. Nanlaki ang mga mata ng best niya at tumayo sa bubungan bago nagtatatalon dahil sa nakitang shooting star. “Best, shooting star. Dali magwish tayo.” pagkasabi ay pumikit at bumulong-bulong.

Gan’on din siya. Pumikit siya at sa isip ay nag-wish na sana makasama pa niya ang bestfriend niya ng matagal.

“Best alam mo ba kung ano ang wish ko?” ani Ikay. malungkot na nakatingin sa kaniya.

Nagtubig ang mga mata nito. Napakadali talaga nitong umiyak. Kaya siguro naging teatre drama princess ito. Nahahawa tuloy siya.

“Nag-wish ako na sana, magkasama pa tayo ng matagal.” nagpahid ito nang umalpas na luha sa mga mata at nakatawang nagsayaw ng baby dance.

Ang gagawin niyang pag-iyak ay nauwi sa malakas na tawa. Para itong sinapian na bigla nalang nagsayaw.

“Ikay, parang awa mo na. Huwag ka ng sumayaw.” halos maiyak na siya sa kakatawa. Hindi na niya mapigilan ang sariling hampasin ang bubungan.

“Bakit? anong masama sa sayaw ko? Malay mo magkatotoo ang wish ko kung sasayawan ko pa ang mga stars.” gumaralgal ang boses nito sa pagpipigil na huwag umiyak.

“Ikay…”

Hindi na nito napigilan. Tumulo na ng tumulo ang mga luha nito. “Pinipilit kong maging masaya sa harapan mo, dahil nangako ako na hindi na ako iiyak, pero best nahihirapan akong tanggapin na mawawala ka sa akin. Sana ako na lang. Sana ako na lang ang mamatay, Best.”

“Huwag ka ngang magsalita ng ganyan.” saway niya. Nagpahid ng mga luha. “May sakit ako Best. At tanggap ko na iyon. Pero kung ikaw naman yung mawawala nang dahil sa akin, ibang usapan na iyon ‘di ba?”

Nagpahid ito ng mga mata. Naglakad ito sa bukana ng bubungan. Sumilip ito sa ibaba. ‘Hindi pa pala inaalis ni Erin ang trampoline’ sa isip nito. “Bakit kasi ikaw pa eh. Ang dami naman diyan pwedeng mamatay.”

Hindi sumagot si Erin. Nakatitig lang kay Ikay na patingin-tingin sa ibaba.

“Best, gusto mo sundan kita sa Norway?” wala sa sariling sabi nito. Nakatingin lang sa ibaba, sa may trampoline.

“Anong ibig mo sabihin?”

Nailing siya sa biglang pagbabago ng mood ng Best niya. Kahit si Will ay napatingala sa kanila.

“Gusto mo bang sundan kita sa Norway?” pag-uulit na tanong nito. “Ayokong pumunta ka doon ng wala ako, ang gusto ko magkasama tayo.”

“What do you mean?”

“Oo o hindi?”

“Puro ka talaga kalokohan. Paano mo ‘ko masusundan? Kailangan mo ng pera, para masundan mo ako.”

“Madaling kitain ang pera, best. Pero iyong hindi kita makakasama hindi madaling tanggapin.” wala sa sariling sagot nito. “Oo o hindi?”

“Puro ka talaga kalokohan.” natatawa niyang sagot.

Hindi na ito nagpilit. Nakatingin lang sa baba. Tila may iniisip itong gawin.

“Best tingin mo, anong mangyayari sa akin kapag nahulog ako dito?” Lumapit pa ito ng konti sa may pinakadulo. Sa may tubo na bahagya lang nakakabit sa may yerong bubungan.

“Mababali lang naman ang mga buto mo.”

“Ganoon ba? kasi best, na-a-out balance ako eh.” Nagkakawag ang kamay nito sa ere. “Best tulungan mo ‘ko!” sigaw nito kasabay ng pagkahulog nito.

“Ikay!” halos na magkapanabay na sigaw nina Will at Erin.

Nakarinig sila ng malakas na tawa. Nagbounce si Ikay sa may trampoline at nakatawang tumayo. Galit na galit na pinuntahan ni Will si Ikay. Dali-dali naman pumasok sa loob ng kwarto nito si Erin para makababa sa bubungan.

“Ang OA mo Will, ha. Nakita mo na ngang may trampoline, sigaw, sigaw ka diyan.” natatawa niyang sabi.

“Huwag na huwag mo na ulit gagawin iyon!” galit na galit na sigaw nitong hinampas pa ang frame pads ng trampoline. Kita sa mga mata nito ang takot sa ginawa ni Ikay.

“Ang OA mo!” natatawa niyang sagot. Nilapitan si Will na bumaba-taas ang dibdib sa sobrang pag-aalala. “Huwag ka ng magalit, hindi ko na uulitin.” parang kuting na ngumiti ng malapad. Dinampian niya ng halik ang mga labi nito bago tumalon pababa ng trampoline. Nagbuntong hininga si Will at napailing.

Pagtapak ng mga paa niya sa lupa ay siyang pagbatok sa kaniya ni Erin na nakababa na mula sa bubungan. Muntik na siyang masubsob sa lupa.

“Aray!” Tiningnan niya ang Best niya. Tummutulo ang mga luha nito sa pisngi. “Best ang sakit naman n’on eh.” habang himas ang ulo.

“Kulang pa iyan!” sigaw nito. “Kaya hindi kita maiwan-iwan dahil kung anu-anong kalokohan ang pumapasok sa isip mo! Paano kung wala yung trampoline, paano kung sumala ang katawan mo? Hindi ka nag-iisip!” hindi ito makahinga sa sobrang takot.

“Best, sorry. Alam ko naman talaga na sa trampoline ako babagsak eh. At saka, tinantiya ko ang babagsakan ko. Hindi naman nabali ang mga buto ko. At saka tinesting ko kung gaano katibay ang trampoline mo.” Nag-fake ito ng tawa.

“Heh! Puro ka kalokohan.” galit na nagpahid ng mga mata. “Palagi mo na lang ako pinag-aalala.”

“Ano Best, Oo o hindi?” malapad ang ngiting tanong niya.

“Ano?” takang sagot nito.

“Gusto mo bang sundan kita sa Norway? Oo o hindi?”

“Pa’no mo nga ako susundan wala ka naman pera?” naiinis na ito sa kakulitan niya. “At matagal ang processing ng mga papers.”

“Ako ng bahala d’on.”

“Pa’no pag-aaral mo?”

“Basta, give me three years, Best. Pupuntahan kita sa Norway.”

Napabuga ito ng hangin. Nakatingin sa kaniya at nang makitang seryoso siya ay tumango.

“Okay. Ikaw ang bahala.”

Pumalakpak siya. “After three years, Best. Magkakasama ulit tayo. I promise!”

“I’ll wait for you.”

“Sabay tayo mag-aaral d’on ha.”

Tumango ito. “Sabay tayo mag-aaral.” sabay yakap nito sa kaniya. “Ang sarap talaga mag-mahal ng bestfriend ko!”

“Heh! sabihin mo sa akin iyan kapag nasundan na kita sa Norway.”

“Huwag mo na ulit gagawin iyon ha?” may pag-aalala sa mukha ni Will nang sabihin nito iyon. “Pinag-alala mo ako. Akala ko talaga, mahuhulog ka.”

Naglalakad na sila pauwi. Ihahatid na rin siya nito dahil gabi na rin. Kailangan na rin nilang magpahinga. Maaga ang graduation nila bukas.

“Ang OA mo. hindi ko na nga uulitin.” natatawa niyang sabi. “Ano sa tingin mo Will, masarap kaya sa Norway?”

Tinitigan siya ni Will. “What’s wrong Ikay?Are you worried?”

Bumuntong hininga siya at masuyong yumakapa kay Will. Namasa ang mga mata niya. “Isang linggo nalang, Will. Pupunta na siya ng Norway. Nalulungkot ako. Sa tingin mo makakasunod ako sa kaniya? Sa tingin mo, makakaya ko siyang sundan? Natatakot ako, Will. Sa lahat, siya ang Ayokong madissapoint sa akin. Mahal ko ang bestfriend ko. Gusto ko siyang makasama, pero hindi ko alam ang gagawin ko. Kung bakit naman kasi, nagsasalita akong hindi muna nag-iisip. Paano kung hindi ko siya masundan?”

“I know you can.” may pagsuyong sumungaw sa mga mata ni Will. “Iyon naman ang gusto mo ‘di ba?”

Tumango siya. Nang sabihin sa kaniya ni Erin na sa Norway na nito ipagpaptuloy ang pag-aaral at magpapagamot ay nakaramdam siya ng takot at kaba. Ang ibig sabihin lang n’on ay hindi na niya makakasama ang bestfriend niya. Kaya gumawa siya ng desisyon. Alam niyang mahirap ang ginawa niyang desisyon, ngunit gusto niya itong makasama kaya susundan niya ang bestfriend niya sa Norway.

“Then do it. Kung iyon ang gusto mo, I’ll support you.” Hinaplos pa nito ang buhok niya. “Erin’s right. Masarap kang magmahal. Stay that way, Ikay.”

read more...

All I Need by Erin - Chapter 16

(Blue)





Intrams Day kaya naman nagkakaingayan sa buong school. Masaya lahat ang mga estudyante, kabado naman ang mga kasali sa Games. Kanya-kanya rin ng pagtatayo ng kung anu-anong booth sa bawat sulok ng school. Lalong lumalakas ang ingay dahil matindi na ang laban ng basketball sa covered court. Saint Jude Aces at National Dragons ang naglalaban. Mortal na magkalaban sa Basketball at laging nag-uunahan ang dalawang team kapag may liga sa Trece. At ngayon na Intrams, magpapakitang gilas na naman ang mga ito.

“SAINT JUDE BANO!” sigaw ng mga taga-National. May ‘boo’ pang kasunod.

“NATIONAL BULOK!” sigaw naman ng mga taga-Saint Jude. Kasunod ang sumisigaw na mga cheering squad na pasayaw-sayaw sa may gilid ng covered court at nagpa-pacute sa mga Aces players.

“Hoy! hindi ka ba marunong mag-referee ha?! Foul ‘yon ah!” sigaw ni Ikay sa lalaking estudyante ng Saint Jude. Isa ito sa mga referee kaya naman mainit ang mga mata ng mga estudyante dito.

Isa na nga si Ikay sa mga sumisigaw sa referee dahil bias ito. Ganun pa man ay lamang pa rin ang National, hindi man lang makaungos ng puntos ang Saint Jude dahil magaling ang star player ng Dragons.

“Ano ka ba, Ikay! Huwag ka ng sumigaw. Ang sakit na ng tainga ko eh.” ani Jinky. Nagtakip ulit ng tainga ng sumigaw ulit siya. “Wala na iyang mga Saint Jude na iyan. Hindi na sila mananalo, Tingnan mo naman ang lamang natin sa kanila.”

Ngumisi siya. Tumingin sa Score board. Lamang sila ng fifteen points. Hindi na nga makakaungos pa ang mga ito. Three minutes na lang eh.

“Pero dapat hindi pa rin pa-easy-easy ang Dragons. Marami pang pwedeng mangyari sa tatlong minuto ‘no!” Napatayo siya ng maka-three points si Will. “Go National! Go National! Go! Go! Go National!” pasayaw-sayaw pa siya ng baby dance.

Hinila siya paupo ni Jinky. “Nakakahiya ka! Sumali ka na lang kaya sa cheering squad.”

Umirap siya dito. “As if naman sexy ako!” Tumingin siya sa bestfriend niyang may hawak ng pompoms. “Tama nang si Best na lang. Mas bagay pa sa kaniya.”

Napatayo ulit siya ng mag-lay up si Will. Tilian naman ang mga girls na nasa likuran nila. Napatakip siya ng tainga. Akala niya siya na ang may pinakamalakas na boses.

“Ang cute niya talaga!” kinikilig na sabi nung nasa kaliwa yata niya.

“Siya ang star player ‘di ba? Grabe! kinikilig ako!” ‘yong babae naman yata na nasa mismong likuran niya ang naulinigan niyang nagsalita n’on. Tumaas ang kilay niya.

Hinila naman siya ni Jinky paupo ulit. “Ano ka ba ang likot-likot mo!”

“May mga pang-asar kasi sa likuran natin eh.” naka-garfield na naman siyang smile at talagang humarap pa siya sa tatlong Maria. Pero hindi man lang siya pinansin dahil sa naka-focus ang mga mata ng mga ito sa Will niya.

Napasimangot na siya. Muli na naman niyang narinig na nagtilian ang mga ito. Hindi na siya makasigaw, naiinis na kasi siya!

“Hay! May girlfriend na kaya siya?”

“Sana naman, wala pa. Naku! talagang magpapacute ako sa kaniya.”

Umuusok na ang bumbunan niya sa inis! Mga antipatika ang mga babaeng ito! Pati ba naman si Will? Hindi na lamang niya papansinin ang mga ito. Alam naman niyang siya pa rin ang gusto ni Will.

Napatayo siya ng mag-last minute na. Tumingin siya sa score board. fifteen points pa rin ang lamang ng Dragons. Hindi pa rin niya maiwasang kabahan. Magaling din naman kasi ang Aces.

Ang lakas ng sigaw niya ng maka-three points si Will at nang marinig ang bell na hudyat ng pagtatapos ng laro.

Agad lumibot ang paningin ni Will sa buong covered court at nang makita si Ikay na tumatakbo palapit sa kaniya ay ibinuka ang dalawang kamay at sinalubong ng yakap ang dalagita.

“O paano ba iyan? Panalo kami, dapat may award ako.” nakangisi niyang tinunghayan si Ikay.

Tumingkayad ito at dinampian ng halik ang mga labi niya.

“Sarap!” nanunukso ang mga ngiti niya. Naaliw sa pamumula ng mukha ni Ikay.

“Luko-loko!” nakangiti nitong hinampas pa ang braso niya. “I’ll cook you dinner sa bahay mo.”

Nangislap bigla ang mga mata niya. “Iyon lang?” hindi maitago ang ngiti sa mga labi.

“Opo! At anong ibig sabihin ng ngiting iyan, William Hipolito?” nakataas ang isang kilay nito.

“Nothing. You’re cute when you are blushing.” hinaplos pa niya ang pisngi nito.

Kumawala ito sa kaniya at tinitigan siya. Nangunot naman ang noo niya.

“Will sexy ba ako?” nag-aalangan tanong nito at lumabi pa.

Nailing siya. “Na-insecure ka na naman.” may pagsuyo sa mga mata niyang hinila payakap si Ikay.

“Medyo. Kanina kasi, may mga babaeng nag-chi-cheer sa’yo. Ang sexy kaya nila.”

He kissed her temple at niyakap niya ito ng mahigpit. “Ito talagang Ikay ko, maraming insecurities sa buhay. Hindi niya nakikita na mas marami siyang katangian na mas gusto ko kaysa sa ka-sexy-han niya.”

“Will!” bahagya nitong kinurot ang tagiliran niya.

Natatawang hinagilap niya ang kamay nito at iniyakap sa baywang niya. “Yakapin mo na lang ako, mas gusto ko pa.” Hindi niya napigilan ang sariling yukuin ito at hagkan sa mga labi.

Saglit lang ang halik na iyon. Bumitiw ng kapit si Ikay at inilayo ng bahagya ang katawan bago napangiwi. “Will..ang lagkit mo! Amoy pawis ka!” natatawa niyang itinulak ito palayo.

“Ah gan’on? halika rito!” inambaan siya nitong muling yayakapin ng tumakbo siya palayo dito. “Pilya! Kapag nahuli kita, humanda ka sa akin!”

Naipadyak niya ang isang paa at napakamot sa ulo. “Ang tagal naman!”

Natigil si Ikay sa pagtili ng mamataan niya si Erin na nag-iisa sa may oval bench. Malayo ang tingin nito, wala naman tinatanaw. Natawa siya! nasa isip na lyrics ng isang kanta ang sinabi niya.

“Teka Will, puntahan ko lang si Erin ha. Mukhang may problema siya.” nakangiting paalam niya kay Will na bumitaw sa pagkakayakap sa kaniya at tumingin din sa direksyon ni Erin.

“Okay. Magpapalit lang ako ng damit. Maghanda ka na rin, malapit ng laban mo.”

“Sama na lang kaya ako sa’yo?” nanunukso niyang sabi, sinabayan pa niya ng kindat.

“Pilya!” hinalikan muna siya nito sa noo bago tumalikod.

Napabungisngis siya. Mapuntahan na nga ang best niya, baka nga masundan pa niya si Will.

“Oy! ang layo ng tingin ah.” ani Ikay ng makalapit sa best niya. Tumanaw din sa tinitingnan ni Erin. “Best, may problema ba? Kanina ka pa kasi walang kibo eh. Wala ka rin ganang mag-cheer kanina. Ano bang tinitingnan mo?”

Tumingin sa kaniya si Erin pero nag-iwas ng tingin ng titigan niya.

“Ah…may problema nga ang aking bestfriend. Halika magsabihan tayo ng problema. Ano ba iyon?” naupo siya sa may tabi nito. Nang hindi ito kumibo ay napakamot siya sa ulo.

Tumayo siya. Gumilid at humarap dito. Blangko ang expression ng mukha nito. Kung anu-ano na ang ginawa niya sa mukha niya mapatawa lang niya ang best niya ay wala pa rin naging epekto rito. Nagsayaw siya ng baby dance. Napangiti lang ito. Mahirap palang patawanin ito kapag seryoso masyado. Napakamot siya sa ulo.

“Best ang OA mo. Kung mag-arte ka ng ganyan akala mo artista ka sa teatro. Ano bang problema?”

“Wala.” nag-iwas ulit ito ng tingin.

“Wala raw eh para ka nang namatayan sa hitsura mo.” nangangalay na siya kaya naisipan niyang umupo. “Nag-away ba kayo ni Marc?”

“Wala na kami ni Marc.” bulong nito.

Siya naman ang napaawang ang bibig sa sobrang shocked. “Teka, paanong nangyari? niloko ka ba niya? Aba! ungas iyon ah!” napatayo siya sa inis.

“Hindi best. Ako ang nakipagbreak sa kaniya.” nag-init ang sulok ng mga mata nito.”Kasi-” nahinto ito saglit dahil nakaramdam ng panghihina. Bahagya nitong nasapo ang ulo.

“Kasi ano? Kasi nakita mo siya may kasamang iba gan’on?” naiinis niyang tanong. Humanda talaga ang Marc na iyon sa kaniya. Ang bait-bait ng best niya, lolokohin lang ni Marc?

“Best hindi iyon ang dahilan-”

“Eh ano?” nangunot ang noo niya ng makitang may dugong lumalabas sa ilong ni Erin. “Best- Best-” bigla siyang nanginig sa nakitang dugo. “Best nag-nose bleed ka.”

Inapa ni Erin ang ilong at nang makitang may dugo ang kamay ay napaiyak ito sa kaniya at niyakap siya.

“Best…”

Kanina pa hinahanap ni Will sa buong campus si Ikay ngunit hindi niya ito makita. Hindi na nakasali sa laban si Ikay dahil kanina pa ito nawawala. Mangilan-ngilan na lang ang mga estudyante sa school.

Muli niyang binalikan ang oval bench kanina kung saan niya huling nakita si Ikay. Ang sabi nito pupuntahan lang si Erin at kakausapin. Nagtanong na rin siya sa Magnificent, hindi rin nila makita si Erin. Saan kaya nagsuot ang dalawang iyon?

Namataan niya ang clinic. Iyon na nga lang pala ang hindi pa niya napupuntahan. Baka nandoon ang dalawa. Naalala niyang sinabi sa kaniya ni Ikay na mukhang may problema si Erin. Marahil masama ang pakiramdam ng huli at naisipan ng mag-bestfriend na pumunta sa clinic.

Inilang hakbang niya ang pagpunta roon. Hindi naman kalayuan ang clinic sa kinatatayuan niya kanina. Nang nasa tapat na siya ng pinto ng clinic ng magbukas iyon. Si Ikay ang bumungad sa kaniya.

“Ikay..kanina pa namin kayo hinahanap.”

“Hindi ko kasi maiwan si Erin eh. Nagpapahinga na siya ngayon. Kanina kasi parang-”

“What’s wrong Ikay?” Nahihimigan niya sa tinig nito ang lungkot.

Nag-angat ng tingin si Ikay kay Will. Nanginginig pa rin siya hanggang ngayon. Hindi maalis sa isipan niya ang nangyari kanina. Agad niyang dinala si Erin sa clinic dahil marami ng dugong lumalabas sa ilong nito. Nagulat siya ng ipatawag ng nurse ang doctor ni Erin. Naitanong niya sa sarili na kung bakit may doctor ang best niya. Sinunod na lamang niya ang nurse kahit gusto na niyang magtanong.

Nang dumating ang doctor kanina, hindi na niya napigil pa ang sariling tanungin ito. Na kung bakit kailangan pa nitong tingnan si Erin. Nawalan siya ng hininga sa sinabi ng doctor. May sakit ang best niya.

Hindi niya halos mapaniwalaan ang sinabi ng doctor sa kaniya. May sakit ang best niya. Anim o sampung taon na lamang ang itatagal ng buhay nito. Nag-init ang sulok ng mga mata niya. Ganoon na ba kalala ang sakit ng best niya?

“Will…Can you..embrace me for a while?”

Agad siyang hinapit nito at walang salitang mahigpit siyang niyakap.

“Mawawala ang bestfriend ko. Mawawala siya sa akin, Will.” tuluyang bumalong ang mga luha sa mga mata.

read more...

All I Need by Erin - Chapter 15

(Blue)




“Ikay Wait!” pigil ni Will sa kaniya ng paakyat na siya sa hagdanang bato.

“Bitiwan mo nga ako.” pumiksi siya at muling itinuloy ang pag-akyat.

Malaki talaga ang tampo niya dito, nagmukha siyang sinungaling sa harapan nito. Ang hindi niya matanggap ay ‘yong naniwala ito, kailan ba siya nagsinungaling dito? nadagdagan pa ang tampo niya dahil sa nararamdaman niya. Hindi niya masabi, at wala na rin siyang balak pang sabihin. What for?!

Galit nitong hinarang ang daraanan niya. At pasigaw na nagsalita. “Will you please listen?!”

“Ikaw pa ngayon may ganang sigawan ako?! hah! Doon ka na sa Cathy mo! Magsama kayong dalawa!” sigaw niya. Tinabig niya ito.

“Wala na kami ni Cathy!” pagigil nitong sigaw. Hindi man lang natinag sa pag tabig niya.

“I don’t care, teddy bear!” ganting sigaw niya. Pero nagtatatalon ang puso niya. Tuwang-tuwa sa narinig.

Nanggigil nitong inihilamos ang isang kamay sa mukha. “Sasakit siguro ang ulo ko kapag ikaw ang naging girlfriend ko.” wala sa sarili nitong sabi.

“Ano ‘ka mo?” Nakaringgan lang ba niya iyon o puso niya nagsabi n’on?

Hinawakan nito ang magkabila niyang balikat at hindi niya maiwasan ang tingalain ito. “Ikay listen, Naniniwala ako sa’yo okay? Kilala ko rin si Cathy, hindi ka niya titigilan kapag pinatulan mo pa siya. Ayokong may mangyari sa’yong hindi ko magugustuhan.” hinawakan nito ang kamay niya pero pumiksi siya. “I’m sorry, Ikay.”

Taas kilay niyang tinitigan ito. Mukha naman itong sincere sa sinabi. Nagpamaywang siya. Mukha itong nagpapaawa sa kaniya. Napangiti siya. Hindi niya talaga matiis ito. Kung wala lang siyang gusto dito, sinipa na niya ito. Nangiti na rin ito. Nakahinga ng maluwag.

“O sige na nga, bati na tayo. Ilibre mo ‘ko ng ice cream ha, para makabawi ka sa akin.” nakanguso niyang sabi at pairap-irap pa.

Ginulo nito ang buhok niya bago tumango. Akma nitong hahawakan ang kamay niya ng iiwas niya at umakyat ng isang baitang sa hagdanang bato. Napabuntong hininga siya. Matangkad pa rin ito sa kaniya.

“Eh teka…” Ngayon na siya magtatapat. Kinakabahan siya at lahat ng senses niya, nagwawala. Nagmamalikot ang puso niya at hinahalukay ang sikmura niya. Tiningala niya ito. Magtatapat ba siya? hindi ba dapat mga lalaki gumagawa n’on? Gusto niyang batukan ang sarili dahil ngayon pa siya nahiya eh dati-rati na niyang ginagawa ang magtapat sa lalaki kapag crush niya ang mga ito. Gusto ulit niyang batukan ang sarili. Crush lang niya ang mga lalaking iyon, pero sa luku-lukong ito, iba ang nararamdaman niya. “Bumaba ka ng dalawang baitang, ayokong nakatingala sa’yo.”

Nagtataka man ay sumunod ito sa kaniya na parang maamong tupa. Ngayong magkapantay na sila ay nagtatanong ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya. Ngumiti siya at iniyakap ang mga braso sa leeg ni Will at kinintalan niya ito ng halik sa mga labi. Hindi naman niya kasi alam kung paano bang pagtatapat ang gagawin kaya ginaya na lamang niya ang ginawa nito nung gabing iyon.

Saglit lang naman ang halik na iyon dahil hindi niya gustong makakuha ng atensyon ng ibang mga estudyante. Iminulat niya ang mga mata at kiming ngumiti sa lalaking natutunan niyang mahalin.

“I love you, Will.” nakagat niya ang ibabang labi at yumuko upang maitago ang pamumula ng mukha sa hiya.

Akma niyang aalisin ang mga braso sa pagkakayap kay Will nang hapitin siya nito palapit at yakapin siya ng buong higpit.

Ramdam niya ang panginginig ng katawan nito. Halos hindi na siya makahinga sa higpit ng pagkakayakap nito sa kaniya pero hindi niya gustong sawayin ito. Pakiramdam niya, huminto ang oras para sa kanila pero kailangan niya ang sagot nito. Hindi niya gustong nakabitin sa ere. Kailangan niya ng sagot!

“Will, wait.” Kumawala siya sa pagkakayakap nito at tinunghayan ito. Nabagbag ang loob niya sa nakitang pamumuo ng luha sa mga mata nito. Hindi kaya galit ito sa kaniya sa ginawa niyang pagtatapat? “Will, can you…Will, do you…” Napayuko siya. Hindi yata niya kakayanin ang magiging sagot nito.

Itinaas ni Will ang mukha ni Ikay at tinitigan ito. Tila sasabog ang puso niya sa sobrang saya. Hindi niya maiwasan maging emosyonal sa harapan nito. Naipikit niya ang mga mata. Kung hindi niya pipigilin ang sarili ay maiiyak siya sa harapan nito. Totoo ba ang narinig niya? Hindi niya gusto ipaulit pa rito ang sinabi nito dahil baka nakaringgan lamang niya iyon.

“Will…”

Hinaplos niya ang buhok nito at ngumiti.”I love you, Ikay.” niyuko ito at kinitalan ng masuyong halik sa noo. “Noon pa, mahal na mahal na kita.”

Natawa si Ikay at hinampas ang braso nito. “Matagal mo na pala akong mahal bakit pinahirapan mo pa ‘kong magtapat sa’yo?” naiinis siya pero natutuwa rin dahil mahal pala siya nito. Nakakaloka pala talaga kapag inlove.

“Naduwag ako. Pakiramdam ko, hindi mo ko magagawang mahalin dahil si Marc ang gusto mo. Itinago ko sa sarili ko ang nararamdaman ko dahil alam kong kapatid lang ang turing mo sa akin. God Ikay, nahihirapan ako sa pagpipigil sa sarili kong hagkan ka.” nasa tinig nito ang paghihirap ng loob.

Kumawala sa kaniya ito at napabungisngis. “Pasensiya ka, nasa school tayo eh.” hinaplos nito ang pisngi niya. Bagaman nakangiti ay tila gusto nitong umiyak. “Noon ko pa nararamdaman ito, pero pinigil ko ang sarili ko dahil ang gusto ko maging kuya lang kita. Sa’yo ko naramdaman ang hinahanap ko sa mga kuya ko, kaya kahit na alam kong may nararamdaman ako para sa’yo, pinigil ko na lang. Hindi ko rin gustong makigulo sa relasyon ninyo ni Cathy. I’m sorry.”

“Come here lady. Hug me.” nakangiti niyang hinapit ito papalapit sa kaniya. Nagpakulong naman ito sa mga bisig niya. “I love you, Ikay.”

Matagal na silang sa ganoong ayos ng may maaalala si Ikay. Kumawala siya kay Will at nakalabing tumingin dito.

“Eh teka, akala ko ba ililibre mo ako ng ice cream?”

Sa gulat niya ay humagalpak ito ng tawa. Hinampas niya ito sa braso para tumigil pero hindi pa rin ito mahinto sa pagtawa.

“Will, ano ka ba?! mahiya ka nga!” Natatawa na niyang tinakpan ang bibig nito dahil sa nakakakuha na sila ng atensyon ng mga estudyante na malapit sa kanila. Masayang-masaya siya. Sana hindi na matapos iyon.

“Will, ano bang gagawin natin sa ilog?” kanina pa siya nagrereklamo dito na masakit na ang mga paa niya sa kalalakad pero hindi siya pinapansin nito. Hila lang ang isang kamay niya.

“Huwag ka ngang makulit. Sasabihin ko rin pagdating natin sa ilog.” nakangiti nitong baling sa kaniya at kinindatan pa siya.

Pinabayaan na niya ito, nagpahila na lamang siya dito. Ito ang pangalawang araw ng pagiging mag-boyfriend nilang dalawa. Pero halos wala naman nagbago sa relasyon nila. Ganoon pa rin sila, pero iba na nga lang siguro ngayon. Dahil love na nila ang isa’t-isa not as brother-sister but more than that.

Hindi pa rin niya nasasabi kay Erin dahil nauna naman itong umuwi nung friday at ngayon na pinuntahan niya ito sa bahay ay wala ito, umalis kasama ang mama nito, kaya baka sa monday na lamang niya sasabihin dito ang good news. Tiyak, magpapa-fiesta nga ito sa buong Trece.

Huminto si Will at hindi niya namalayan na malapit na pala sila sa may maliit na waterfalls.

“Ano bang meron?”

“Nothing. May gusto lang akong ibigay sa’yo.” Inilabas nito sa bulsa ng pantalon ang isang gold angel necklace. Pumunta sa likuran niya at isnuot sa kaniya ang kwintas.

“Ang ganda naman nito, Will.” hinawakan niya ang pendant at tiningnan. Isang gold baby angel na bahagyang nakangiti ang style. “Tunay ba ito? Pwede ko ba itong isanla sa pawnshop?” pagpapatawa niya. Hindi niya kasi kaya ang nararamdaman niyang tuwa. Sasabog ang puso niya.

“Hindi kita bibigyan ng tunay dahil naisip ko ngang baka maisanla mo.” pakikisakay nito at kinitalan siya ng halik sa noo. “Do you like it?”

“Very. thank you.” pero napasimangot siya ng may maalala. “Bakit dito mo ibinigay ‘to sa akin?”

Nangunot ang noo nito. “Bakit? anong problema dito?”

Inirapan niya ito. “Dito ka kaya sinagot ni Cathy. Ayoko dito. Ang gusto ko meron din tayong place na special din para sa atin. Ayoko rin sirain ang magandang memories niyo dito.”

“Saan naman ang special place na sinasabi mo?”

Inalis niya ang kawit ng kwintas at ibinigay uli kay Will bago umingos. ” Eh ‘di d’on sa place kung saan mo ko unang minahal.”

Napaawang ang bibig niya. Great! this is great! Wow! angal ng puso niya dahil ang nakikita niyang special place ay ang guidance office ng school nila. Dito ba siya unang minahal ni Will? Ang gandang memories nga.

Nakataas ang kilay na tiningnan niya ito. Namumula ito sa hiya at napapakamot sa ulo. Pigil na pigil niya ang paghagikgik. Parang bata itong gustong magtago sa sulok dahil sa sobrang pagkapahiya. But for her, its kinda cute. Ngayon lang niya nakitang naging ganoon si Will sa harapan niya. Nakakakilig pala.

Sulit na rin ang pagod niya sa sobrang layo ng nilakad nila. Dahil sa unang pagkikita pala nila ni Will ay minahal na siya nito. Ngayon siya naniniwala sa love at first sight at sa lakas ng tama ng developed.

Hinawakan niya ang mga kamay ni Will at dinala sa dibdib. “Hindi ko alam kung paano ko sasabihin at ipapakita kung gaano kita kamahal, but I will do my best, Will. Ang gusto ko lang, palagi ka lang nasa tabi ko. Huwag mo akong iiwan. Ang gusto ko, maging honest tayo sa isa’t-isa. No secrets and no lies. Pag-uusapan natin ang kung anumang problemang darating sa atin. Ang gusto ko magtulungan tayo sa mga bagay na gan’on.”

Inangat nito ang mukha niya at masuyong dinampian ng halik ang mga labi niya. “I swear, Ikay. I will love you for the rest of my life at hinding-hindi kita iiwan.”

Nangiti siya. “I swear, Will, that I will love you for the rest of my life at hinding-hindi rin kita iiwan.” tumingkayad siya at mabilis na humalik sa mga labi nito.

read more...

All I Need by Erin - Chapter 14

(Blue)






Kanina pa niya hinahanap si Will sa buong campus pero hindi niya ito makita.Saan kaya ito nagpunta? Isang linggo na niyang pinag-iisipan kung ipagtatapat ba niya ang nararamdaman niya para dito at ngayon nga ay nagdesisyon na rin siyang magtapat na. Baka kasi mawala rin gaya ng ginawa niyang pagtatapat kay Erin. Para na rin sa ikatatahimik niya at ng makatulog na siya ng mahimbing.

Nagpunta siya sa T.H.E. room na para sa mga boys. Sumilip at ng walang makitang tao ay pabalik na sana ng humangin. Naghawi siya ng buhok. Nakaamoy siya ng pabango, bigla siyang kinabahan. Siya lang ang tao sa bulding na iyon, Baka may multo. Nakaramdam siya ng goosebumps.

Pigil na pigil niya ang sarili na huwag tumili. Naamoy na niya kasi talaga ang pabango. Hindi siya takot sa multo. Pero ayaw naman niya makakita n’on.

“Hi Ikay.”

Muntik na siyang mapatili. Buti na lang natakpan niya ang bibig at dali-daling humarap sa nagsalita. Si Cathy, na malapad ang ngiti. At tila nakakaloko siyang tingnan. Napabuntong hininga siya.

“Ikaw lang pala. Tinakot mo ‘ko, akala ko multo eh. Ang tapang kasi ng pabango mo eh.” nakasimangot niyang sabi.

“Anong ginagawa mo dito?”

Kakaiba yata ang ngiti nito ngayon. “Hinahanap ko kasi si..si..si Kuya Will eh.” Nagmalikot na naman ang puso niya. Mabilis na nga niyang binigkas ang Kuya dahil alam niyang magpo-protesta ang puso niya, nag-react pa rin.

“Ah si William, honey? kalalabas lang niya kani-kanina lang.”

“Ano sabi mo?” Nabingi yata siya.

Mahina itong tumawa. Napansin niya na may kaartehan talaga itong tumawa. Well, talaga naman maarte ito.

“Ang sabi ko, kalalabas lang ni William, honey ko dito sa room na ‘to.”

“Ang ibig mong sabihin kayo lang dalawa dito kanina?”

“Oo. ” at binuntutan pa nito ng nakakalokong tawa.

“Anong ginawa ninyo?” inosente niyang tanong.

“You are so naive, Ikay. Ano bang ginagawa ng mag-boyfriend sa room na walang tao?”

Napaawang ang bibig niya. “You mean-”

Ngumiti lang ito pero nakuha na niya ang sagot. Naningkit ang mga mata niya. Ang liit ng tingin niya kay Cathy pero tinalikuran niya ito. Hindi niya ito feel na awayin. Meron siyang dapat na awayin, ang puso niya!

Nagmamadali siyang naglakad palayo. Narinig pa niya ang ginawang pagtawa ng malakas ni Cathy.

“Tingnan mo ang ginagawa mo sa akin. Nasasaktan ako.” kausap niya sa puso niyang biglang tumahimik.

Pupunta siya ng canteen. Kailangan niya ng fruit drinks. Mabigat ang loob niya. Hindi niya inaasahang makakasalubong niya si Will na palabas naman ng canteen.

Nagulat si Will sa sumalubong na Ikay. Galit ang mga mata nito at matalim siyang tiningnan.

“Anong nangyari? Hinahanap mo daw ako sabi ni Reed.”

“Huwag mo kong hawakan. Layuan mo na rin ako. I hate you na!” sigaw niya pumihit pabalik at nagtatakbo palayo sa canteen.

Naiwang takang-taka si Will sa ikinilos ni Ikay.

Buong gabi siyang hindi pinatulog ng bruhang Cathy na iyon. Naglalaro kasi sa isip niya ang mga pinaggagawa ng dalawa sa room na iyon. Itiniklop niya ang notebook at ipinukpok sa mesang yari sa narra. Iniisip na si Will iyon at iyon lang magagawa niya para makaganti dito. Nagulat si Erin sa ginawa niya.

“Hoy bawal mag-ingay dito ano ka ba! Library kaya ito.” saway nito.

“I don’t care.” nakanguso niyang sagot pero hininaan ang boses. Napasandal siya sa upuan. Hindi na niya kayang itago pa ang nararamdaman. nasasaktan talaga siya.

“Best, ano bang nangyayari sa’yo?”

“Inlove ako kay Will.” walang gatol niyang pag-amin.

Parang natuka ng manok ang Best niya. Nakaawang ang bibig nito at mulagat ang mga mata sa sobrang shocked!

“Baka mapasukan ng langaw iyang bibig mo. Isara mo nga.” natatawa niyang sabi. Natatawa siya sa reaction ng kaibigan.

“Serious?” wala sa sarili nitong tanong.

“Magiging luka-loka ba ako ngayon kung hindi ako seryoso?” sagot niya at nangalumbaba. “Mawawala rin siguro ito kung sasabihin ko sa kaniya.”

“Kailan mo naman plano sabihin sa kaniya?” ngiting-ngiti na nitong tanong.

“Dapat kahapon kaya lang nakasalubong ko si Cathy, nagwalk out ako at naasar dahil sa sinabi niya.”

“Ano ba sinabi niya sa’yo?”

“May ginawa daw silang dalawa ni Will sa room na iyon.” Naaasar na talaga siya!

“What?!” malakas na sabi nito.

Nakarinig sila ng “Ssh” sa librarian. Humingi si Erin ng sorry bago shocked na tumingin sa kaniya. Inilapit pa ang mukha para lang walang makarinig sa sasabihin nito. Nagpalinga-linga muna bago nagsalita ng walang makitang tao na nakatingin sa kanila.

“You mean, nag-ano sila?”

Gusto niyang tumawa sa hitsura ng Best niya. Namumula ang mga pisngi nito. Tila hiyang-hiya sa naiisip.

“Akala ko ba hindi marumi ang isip mo?”

Lalong namula ang mukha nito. Bago siya hinampas sa kamay.

“Hindi ko alam kung iyon nga. Pero sa tono ni Cathy parang ganoon na nga ang ginawa nila.” Napapikit siya sa sobrang selos. “Nahihirapan ako, Best. Ipagtapat ko na kaya sa kaniya? Ngayon na?”

“Ikaw.” sagot nito. Tumingin sa wrist watch bago..”Maaga pa naman kaya may pagkakataon ka pa.”

Tumayo siya at hinampas ang mesa ng isang kaamay. “Kaya ko ‘to!”

“Go!” natatawang sang-ayon nito. “At kapag naging kayo magtitipid na ko para makapagpa-fiesta.”

“Ihanda mo na ang wallet mo!” natatawa rin niyang sagot bago lumabas sa library.

Ah, pinagpapawisan na siya sa kakaikot sa buong Campus pero hindi niya mahanap si Will. Saan ba nagpupunta ang luko-lokong iyon? Ngayon na importante ang sasabihin niya, hindi niya ito mahagilap. Parang bagay ito na nawawala, kapag nasa harapan naman niya hindi naman niya hinahanap. naguguluhan na siya! Ganito ba nagagawa ng love sa kaniya? Nakakainis!

Tumingin siya sa Big Ben Clock ng school na nakadikit sa guard house. napatapik siya sa noo. Ikay wala kana talagang pag-asa! Para siyang lokang naghahanap sa lalaki. May klase nga pala ito ng Three-thirty.

“Ang shungak mo talaga!” kausap niya sa sarili. Hindi na siya nakapasok sa next subject dahil sa paghahanap niya dito.

Malapit ng mag-uwian. Naupo nalamang siya sa isa sa mga cemented oval bench na malapit sa exit gate ng school. Doon na lamang niya hihintayin si Will. Malapit lang naman ang room nito sa gate kaya tiyak niyang makikita niya ito agad.

Hindi niya maiwasan mapangiti, sumagi kasi sa isip niya si Will habang hawak nito ang mga kamay niya at habang pinatatahan siya sa pag-iyak. parang ang gaan ng feeling niya, parang ang saya-saya niya. Para siyang nakalutang sa hangin at ang lakas lakas ng tibok ng puso niya. Nagkukulay pink rin ang paligid niya.

Naipikit niya ang mga mata at inalala ang mga moment nilang dalawa ni Will. Napapabungisngis siya. Kinikilig siya. Nakakaloka pala talaga kapag–

Malakas na tapik sa balikat niya ang nagpamulat ng mga mata niya. Si Cathy ang namulatan niya. Nakataas ang kilay nito at nawe-weirduhan na nakatingin sa kaniya. Panira ng moment ang babaing ‘to! Sarap sabunutan!

“Are you having a daydream?”

“So what?” taas-kilay niyang sagot.

“I bet si William, honey ko ang iniisip mo.” nakataas din ang kilay nito. “May gusto ka ba sa kaniya?”

Isang malaking OO sana ang gusto niya isagot kaya lang ay hindi niya gustong ito ang unang makaalam. Nginitian lang niya ito at nagpaling ng tingin sa labas ng gate.

“Ano kayang nagustuhan sa’yo ni William, Honey? eh tindera ka lang naman sa palengke.” maarte nitong pang-aasar sa kaniya.

Naiiling siya. Walang originality ang mga lines nito. Saan kaya telenobela kontrabida ito? Hindi niya gusto makipag-usap sa isang loser na katulad nito. Hindi siya makapaniwalang girlfriend ito ni Will.

Tumayo siya at anyong iiwan ang kaharap ng hablutin nito ang buhok niya. “Aba ang taray mo ah! huwag mo kong tatalikuran ha.”

Tinabig niya ang kamay nito at inayos ang buhok sabay nakangiting bumaling dito. “Ayoko kasi makipag-usap sa’yo.”

“Aba ang palengkerang ‘to! Ano ba pinagmamalaki mo? ang pagiging tindera mo sa palengke?” galit na nitong sabi.

Anong masama sa pagiging tindera sa palengke? Sige lang, Konting tiis Ikay, paalala niya sa sarili.

Painsulto siyang tiningnan nito mula ulo hanggang paa. Napapikit siya sa sobrang pagpipigil na huwag itong patulan.

“Siguro nga kaya ka nagustuhan ni William, Honey dahil you’re good in bed. Tinalo mo siguro ang performance ko, pa-innocent look ka pa, Santa santita ka naman.”

Iyon pagkawala ng timpi niya ay siyang pag-angat ng kamay niya sa dalawang magkasunod na sampal na dumapo sa mga pisngi nito.

Shocked itong napatingin sa kaniya. Hawak ang pisngi.

“Na-shocked ba kita? Kulang pa iyan, kasi kung tinawag mo pa kong bansot, matutulog kana diyan sa semento.” aniya, ang singkit niyang mga mata ay lalo pang naningkit ngayon. Pigil na pigil niya ang sariling huwag muling sampalin ang kaharap.

Ang gagawin nitong pagsagot ay nauwi sa pag-iyak. Agad siyang nilampasan at agad na sinalubong ng yakap ang paparating na si Will.

“Cathy, what happened?” agad na tanong ni Will. Napatingin sa kaniya.

“William, kasi si Ikay, sinampal niya ako agad, wala naman akong ginagawa sa kaniya. Nakikipag-usap lang naman ako. I want her to be my friend pero sabi niya ayaw daw niya sa akin, tapos sinampal pa niya ‘ko.”

Napaawang ang bibig niya. Nuknukan pala sa pagkasinungaling ang babaing ‘to eh!

“Sinungaling!” sigaw niya at akmang hahablutin si Cathy ng iharang ni Will ang kamay nito para hindi niya masaktan si Cathy.

Nasaktan siya doon. Napakagat-labi siya. “Ku- Wi-…Hindi totoo ang sinasabi niya. Nagsisinungaling siya.”

“William, honey, totoo ang sinasabi ko. Sinampal niya ako.” at pagkatapos ay humikbi.

Tiningnan siya ni Will, hinihintay ang sagot niya. Tumango siya.

“Ginawa ko iyon kasi kung anu-ano-” napatigil siya sa pagsasalita dahil sa nakitang galit sa mga mata ni Will.

Naitakip niya ang isang kamay sa bibig, kung hindi niya gagawin iyon ay mapapahikbi siya at tuluyan siyang mapapaiyak. Tumatagos sa puso niya ang galit ni Will.

“Totoo na sinampal ko siya…” nanginginig ang boses niya sa pagpipigil na huwag bumulalas ng iyak sa harapan ng mga ito. “…Dahil hindi ko mapapayagan na insultuhin niya ‘ko. Hindi ako nagsisinungaling, iyon ang totoo.”

Pagkasabi niyon ay dali-dali na niyang tinalikuran ang dalawa at nagtatakbo palayo. Hindi na niya narinig ang pagtawag ni Will.

Binuksan na ang exit gate. Tuluy-tuloy lang siya sa paglalakad kasama ng mga estudyanteng palabas ng school. Ang bigat-bigat at ang sakit-sakit ng puso niya. Hindi niya akalain na iyon babaing iyon pa ang paniniwalaan ni Will.

Kung sabagay, girlfriend ni Will si Cathy, si Cathy ang paniniwalaan ni Will. Hilam na ang mga mata niya sa luha. Basa na rin ang panyo niya. Ayaw pa rin tumigil ang pag-iyak niya. Masakit na masakit talaga eh. Hindi niya kasi matanggap na naging sinungaling siya sa harapan ni Will.

“Ineng sasakay ka ba?” tanong ng tricycle driver sa kaniya.

Napatingin siya sa nagsalita. Nasa tapat na pala siya ng pilahan ng tricycle. Tumango siya. Nagpahid siya ulit ng mga mata bago nagsalita sa driver. “Capitol Hills po, Phase two, Ituturo ko na lang po kung saan ang street.”

Natatawang tumango ang driver. ” Broken hearted ka ba, Ineng?” hirit pa nito.

Nagtubig na naman ang mga mata niya. Naipadyak ang isang paa. “Si Manong naman eh, pang-asar pa eh.” nagagalit na sagot niya at nagpahid ulit ng mga mata bago sumakay sa loob ng tricycle.

Natatawang pinaandar na nito ang tricycle nang makaayos siya ng upo.

“William…” pigil ni Cathy sa isang kamay ni Will ng akmang susundan ng huli si Ikay.

“Pwede ba Cathy!” sigaw na niya dito. Nag-aalala siya kay Ikay, natitiyak niyang galit ito sa kaniya. Naniniwala siyang hindi gusto ni Ikay na saktan si Cathy, dahil kilala niya si Cathy. Gusto lamang niyang i-iwas si Ikay dito.

“Ano bang nagustuhan mo sa babaeng iyon ha?!” galit din nitong sigaw pero natahimik ito ng titigan ni Will. Bumuntong hininga at masuyong yumakap. “William, I’m here now. Hinihintay mo lang naman talaga ako ‘di ba? Hindi mo naman talaga mahal si Ikay ‘di ba? naiintindihan ko naman kung bakit naghanap ka ng ibang babae dahil sa ginawa ko sa’yo, pero William, Ikaw talaga ang mahal ko. Ginawa kong magpakasal kay Kenji dahil kay papa. William, please…Gagawin ko lahat mapatawad mo lang ako, mahalin mo lang ulit ako.”

“Cathy, please…Mahal ko si Ikay, at matagal na kitang pinatawad.” nagpapaunawang sabi ni Will.

“Hindi ba pwedeng mahalin mo rin ako? kahit konti lang…” nagsisimula ng magtubig ang mga mata ni Cathy. “Mahal na mahal kita, William.”

“Cathy…I’m sorry…” kinalas nito ang mga kamay niyang nakayakap at hinawakan ang magkabila niyang pisngi. “Mahal ko si Ikay at siya lang ang gusto kong makasama habang nabubuhay ako.” nasa mga mata ni William ang sinseridad sa sinabi na nagpalandas sa mga luha ni Cathy. Napakasakit para dito na marinig iyon. “I wish you happiness, Cathy, bumalik kana sa asawa at anak mo. I’m sure, they are waiting for you.”

Marahang tango ang ginawa ni Cathy. Ngumiti ng pilit. Kahit ano pa siguro ang gawin niya ay hindi na siya muli pang mamahalin ni Will. Huli na ang lahat. Wala na siyang babalikan.

“Sige na, puntahan mo na siya. Ihingi mo rin ako ng sorry sa kaniya.”

Nakangiting pinakawalan ni Will ang pinipigil na paghinga at masuyong hinalikan ang pisngi niya bago…”Thank you, Cathy.”

read more...

All I Need by Erin - Chapter 13

(Blue)





Naiinis na padaskol na naupo sa oval bench si Ikay at nakangusong tumingin kay Erin na napatigil sa pagbabasa ng sinusulat niya.

“Sinusundo na naman niya si Kuya Will.” Tinutukoy niya ang girlfriend ni Kuya Will. Hindi na siya dumiretso sa canteen dahil sa labas palang kitang-kita na niya kung paano makapulupot ang Cathy na iyon sa braso ni Kuya Will. Naiinis talaga siya sa kaartehan ng babaing iyon.

“Sino?” nsgtatakang tanong ni Erin. Inilagay sa bag ang notebook at nakangiting bumaling sa kaniya. “Si Cathy ba?”

Tumango siya. Hinila nito ang buhok niya. “Aray!”

“Iyan dapat ang sa’yo. Alam mo best nung isang linggo ka pa. Anong problema kung sweet yung dalawa sa isa’t-isa? Mag-boyfriend naman sila. At saka it’s four o’ clock kaya pwede na pumasok ang may mga sundo ‘no!”

“Alam ko. Naartehan lang ako sa babaing iyon. Wala ng ginawa kung hindi…William, honey.. William, honey..nakakarindi kaya.” patirik-tirik pa ang mga mata niya sabay ingos.

Natatawa siyang binatukan nito. Muntik na siyang masubsob sa maalikabok na semento. “Aray! best nakakarami kana ha.”

“Eh paanong hindi kita babatukan, daig mo pang girlfriend beside him kung makapagreact ka. Hayaan mo siya, wala ka naman magagawa eh. At saka minsan lang naman magkita ang dalawang iyon kaya pagbigyan mo na.”

Natahimik siya. Bakit nga kaya ganito na lang siya makapagreact sa mga nangyayari? dapat nga matuwa siya dahil masaya na ulit si Kuya Will dahil nandito na si Cathy. Pero bakit iba ang nararamdaman niya? She feels terrible at kung hindi niya pipigilan ang sarili ay baka bumulalas siya ng iyak.

Siniko siya ni Erin. ” Ano bang nangyayari sa’yo?”

Umiling siya. “Wala, naiinis lang talaga ako kay Cathy.”

“Okay. Sabi mo eh.” anito at kinuha muli ang story niya. “Ikay, nga pala, may napansin akong kakaiba dito sa sinusulat mo.”

” Ano?” napatingin din siya sa notebook niya. Napangiwi siya ng makita ang sulat niyang parang kinahig ng manok. Pwedeng-pwede siyang maging doctor sa hand writing niya. Buti nababasa pa ng Best niya.

“Lahat ng heroes mo, kung i-describe mo, magaganda ang mga mata at katulad na katulad ng mga mata ni Kuya Will.”

“Talaga? patingin nga?” kinuha niya sa mga kamay ni Erin ang notebook at binasa ang part na idinidescribe ng girl ang man of her dream nito. Napaawang bibig niya. Totoo nga! hindi lang mga mata ni Kuya Will, pati na rin ang pag-uugali nito.

“Nagkataon lang iyan!” mariin niyang sagot. Tila may kung anong sumuntok sa tiyan niya. Kinabahan siya.

“Pwede ba iyon? nabasa ko na lahat ng stories mo ‘no! at lahat iyon parang si Kuya Will. Sinadya mo iyon! kasi inlove ka sa kaniya, hindi mo lang maamin.” nanunukso ang mga tingin at ngiti ni Erin.

“Pwede ba Erin, Ayan ka na naman eh. Ilang beses ko bang sasabihin sa’yo na kapatid ko lang si Kuya Will?” naiirita na siya. Kahit sa puso niya asar na siya! kung anu-ano na kasi ang sinasabi.

“Best hindi na iyon ang nakikita ko. Of course nung una gan’on nga ang pagtingin mo, pero lately napapansin ko ha, iba mo na siya tingnan, yung tingin na parang naghuhugis puso na ang mga mata mo at para ka ng nangangarap ng gising. Best alam mo kung ano tawag diyan sa ikinikilos mo. You’re inlove with Kuya Will. Mahal mo na ang fake brother mo.”

Tila naman gustong kumawala ng puso niya sa narinig. Sumasang-ayon at nagsirku-sirko pa. Naiinis siyang tumayo. “Diyan ka na nga!”

Hindi siya agad nakaalis dahil dumating si Jennifer na nag-iiiyak. “Girls, i-recycle n’yo ako ulit! I’m dying inside talaga. My boyfriend dumped me again!”

Napabuntong hininga si Ikay. Kailan ba matututo ang mga kaibigan niya?

“It’s okay, Jen. Marami pa naman diyan eh. You have a big heart ‘di ba? kasya pa ang sampung lalaki diyan.” nakangiting pagpapatawa ni Erin.

Pero siya, hindi mangiti. Sarap sabunutan ng friend niya. “Alam mo kasi Jen, pumayag ka kasi sa set-up ninyo na hanggang September lang kayo. October na honey, so tapos na kayo.” ginaya pa niya ang maarteng si Cathy. Bakit ba nakakaasar ang araw na ito?

“Kasi hindi ko naman akalain na maiinlove ako sa kaniya eh.” nagpahid pa ng luha at humikbi. “Ang sakit sakit talaga girls.”

“Anong plano mo ngayon?” tanong ni Erin.

“Hindi ko alam, sawa na kong magmahal. Lahat na lang iniiwan ako. Nakakainis talaga ang love na ‘yan!” naupo ito sa oval bench at umiyak ng umiyak.

Naghikab siya. “Inaantok ako. Yung masaya naman ang ikwento mo.”

“Best ano ka ba? kita mo na ngang broken hearted na si Jen, inaasar mo pa.” saway ni Erin.

“Ang seryoso niyo naman kasi eh. Hay naku Erin! ganyan naman talaga yang babaing ‘yan eh. Tingnan mo bukas inlove na ulit yan.”

“Ano ka ba?!” pinandilatan na siya ng best niya.

Naiinis na napakamot siya sa ulo. Ano ba kasing klaseng puso meron si Jen at kung bakit hindi matuto-tuto, palagi na lang umiiyak dahil sa lalaki, ayaw na raw pero kinabukasan naman inlove na naman ulit. ” Alam mo kasi Jen, para kang gumawa ng katangahan…” Napahinto siya ng titigan siya ni Erin. Napabuntong hininga siya. Hindi talaga siya pwedeng magsalita ng bad words sa harapan nito. “…Ang ibig kong sabihin, drastic move iyon. padalos dalos ka por que gwapo si Joshua. Yung mga lalaking ganun naglalaro lang iyon sa relasyon at sad to say, sumang-ayon ka at nakipaglaro ka naman. Mahilig ka kasing pumasok sa alanganin eh, Kaya ayan ang napala mo. Tapos ngayon hahabol-habol ka. Huwag mong sisihin ang love at huwag mong sabihin nakakasawa magmahal. Its time na ipahinga mo muna iyang puso mo o bahala ka na kung ano gusto mo gawin.”

Naiiling siyang naupo na rin sa bench. ang haba na ng litanya niya. Sana naman naintindihan ng katabi niya. Naku! duda siya! pasok sa isa labas sa kabila tenga itong si Jen. Hindi marunong makinig.

“Girls!” Si Janice at nagmamadaling maglakad papunta sa direksyon nila.

“Ano ka ba naman, Nice. Daig mo pa ang Wing commander kung sumigaw.” naiirita niyang sabi. Ang daling mag-init ng ulo niya ngayon.

“Eh kasi naman girls, inlove na naman ako ngayon eh!” excited na sagot nito. At namimilipit sa kilig. ” Grabe mga girls! ang cute cute talaga niya. Ang cute ng dimples niya. Grabe kinikilig na ako!” at sinabayan pa ng tili.

Gusto niyang sumigaw! This is her worst day ever! Hindi siya makarelate sa topic at lalo lang nagpapagulo ang mga ito sa isip niya.

“Kanino ka naman inlove?” kinikilig din na tanong ni Erin.

“Eh ‘di kay Michael!”

Muntik na siyang mapasubsob sa semento sa gulat. Nawindang ang whole body niya! Inlove ito sa Campus hearthrob!

“Bruha! ang taas ng pangarap mo ha!”

Umingos ito. “Paki mo ba! Eh sa nadeveloped ako sa kaniya eh.”

“Ano ka film? Halika nga rito at maiuntog ka sa puno ng acasia.” lumapit siya rito at akmang sasabunutan si Janice ng mahinto dahil sa natanaw na eksena.

Si Kuya Will, Ka-holding hands si Cathy. Habang nagtatawanan ang mga barkada niyang lalaki. Naglalakad ang mga ito papunta sa covered court.

Kumirot yata ang puso niya sa nakikita. Hindi na niya napansin ang ginawang pag-iwas ni Janice sa kaniya at sa pag-upo nito sa oval cemented bench.

“Paano ka naman nadeveloped kay Michael ha?” natatawang tanong ni Erin kay Nice.

“Ewan ko ba! Basta sa tuwing nagkakalapit kami, iba na ang nararamdaman ko.” kinikilig din na sagot nito.

Napatingin siya kay Nice. “Yung bang pakiramdam na tila may kuryente sa katawan mo kapag napapadikit ka sa kaniya?”

“Yeah at saka-”

“Na parang may lumilipad na paruparo sa tiyan mo at parang hindi ka mapakali kapag nasa tabi mo siya?” putol niya sa sasabihin nito. “Yun bang nasasaktan ka kapag nakikita mong may kasama siyang iba?”

Tumango ito ng sunud-sunod.

“MODEL Platoon humanay na!” sigaw na iyon ng wing commander nila.

Nag-e-echo sa pandinig niya ang boses ng Wing commander nila. Wala sa sariling naglakad siya papuntang covered court habang ang mga mata ay nakatitig kay Kuya Will. Para yatang may kung anong nakadagan sa dibdib niya dahil hindi siya makahinga. Ang sakit yata ng puso niya ngayon. Pinipilit niyang ikalma ang sarili dahil bubulalas siya ng iyak. Napahikbi siya ng makitang hinila ni Cathy ang uniform na suot ni Kuya Will palapit dito para hagkan ang huli. Tila nagkulay puti lahat ang paligid at sina Cathy at Kuya Will lang ang nakikita niya.

Para siyang nilamig sa simoy ng hangin. Naiyakap niya ang mga braso sa sarili.

Nahinto siya saglit dahil nagsisikip talaga ang dibdib niya. Ilang segundo rin ang pinalipas niya bago siya huminga ng malalim. Sa muli niyang paghakbang ay may kung anong bagay ang pumatid sa kaniya kaya na-out balance siya. Paupo siyang bumagsak sa sementadong covered court.

“Ikay!”

HINDI naman gustong bastusin ni Will si Cathy sa harapan ng barkada kaya hinayaan na lamang niya ang babae sa paglalambing nito sa kaniya. Nakita niya kaninang papasok si Ikay sa canteen, Gusto sana niya itong kausapin pero pinigilan siya ni Reed.

Tapos na sila ni Cathy, noon pa. Kaya hindi niya maintindihan kung ano pang ginagawa nito dito sa pilipinas at iniwan ang asawa at anak sa Japan. Kaya lang naman siya nakikipag-usap dito ay dahil sa inaanak ito ng kaniyang papa. At malaki ang utang na loob ng pamilya niya sa pamilya ni Cathy. Hindi rin niya ugaling mam-bastos ng babae.

Pero nag-aalala siya kay Ikay, baka kung ano isipin nito sa pinapakitang paglalambing ni Cathy. Gusto niyang batukan ang sarili. Nag-iilusyon na naman siya. Ang nakikita niyang pagseselos kay Ikay ay marahil bunga lang ng imahinasyon niya. Na gusto niyang iyon ang makita kay Ikay.

Masayang naupo si Cathy sa waiting shed na malapit sa covered court. Nagtawag na ang Wing commander, bago siya pinakawalan nito ay hinaklit nito ang damit niya at kinintalan siya ng halik sa labi.

Pagsasabihan niya sana ito ng maagaw ng mga mata niya si Ikay na na-out balance.

“Ikay!”

Natabig niya ang kamay ni Cathy sa gulat ng huli at dali-daling pinuntahan si Ikay.

“Nasaktan ka ba?” nag-aalalang tanong niya ng makalapit. Inalalayan niya ito sa pagtayo.

Nakayuko itong umiling. Nagpagpag ng palda at naglakad palayo sa kaniya.

“Ikay…May problema ba?” habol niya dito.

Umiling ito. Pinigil niya ito sa braso at iniharap sa kaniya. Malungkot ang mga mata nito at tila maiiyak.

“What’s wrong?” masuyo niyang tanong. Ayaw na ayaw niya talagang nakikita itong nalulungkot. hinaplos niya ang buhok nito. Napahikbi ito.

“Nothing.” gumaralgal ang boses nito sa ginawang pagsagot. Pinipigil ang pag-iyak. “Nadapa kasi ako at napahiya sa maraming tao, pero huwag mo na lang ako pansinin. Normal lang ito sa mga katulad ko. Ang lampa ko kasi.” pilit ang ngiti nagpahid ng luhang umalpas sa mga mata.

Natatawang kinitalan niya ito ng halik sa noo bago inakbayan. “Tara na, pila na tayo.”

Tumango si Ikay. Hindi niya maiwasang tingalain ito. Gusto niyang i-siksik ang sarili sa mga bisig nito. At yakapin ito ng buong higpit. Unti-unti ang ginawa niyang pagpapakawala ng buntong hininga.

“Ikay, let’s go?”

Tumango siya. Oo na, Inaamin na niya! Inlove na nga siya sa itinuturing niyang Kuya. Palihim niyang sinaway ang puso niya dahil tumatalon ito sa tuwa!

HINDI siya makatulog, pabiling-biling siya. Mabuti na lang hindi siya natulog ngayon sa bahay ng best niya, tiyak niya kasing kukulitin na naman siya nito. Magtatanong na naman kung ano bang nangyayari sa kaniya at hindi siya makatulog.

Ipinatong niya ang isang braso sa noo at tumitig sa cealing na may mga glow in the dark stars na nakakabit.

Si Kuya Will ang dahilan. Lihim niyang minahal noon si Kuya Will, pero pinilit niya ang sariling huwag mangibabaw iyon dahil alam niyang hindi naman siya nito magagawang mahalin dahil may girlfriend na ito. Kaya kung kani-kanino na lamang niya ibinaling ang pagtingin. At ngayon nga nabuksan na naman ang damdamin niyang iyon dahil sa pagdating ng bruhang Cathy na iyon. Hindi na nga niya nararamdaman iyon nitong si Marc na ang nagustuhan niya kung bakit naman kasing dumating pa si Cathy at napagseselos pa siya..

Pinag-iisipan rin niya kung ipagtatapat niya ba kay Kuya Will ang nararamdaman. Pero nag-aalangan siyang magtapat dahil alam niyang may masasaktan siya. Kahit may pagka-bruha si Cathy, hindi naman niya gustong saktan ito. Gulong-gulo na siya. Sinasabi ng puso niya na magtapat na siya kay Kuya Will pero kumokontra naman ang isip niya. Sinasabi na huwag niyang gagawin ang mang-agaw ng may boyfriend ng may boyfriend. Ano ba dapat ang mas sundin niya?

Nahihirapan na siya. Napatapik siya sa noo, naku Ikay! wala ka na talagang pag-asa!

“Ang mabuti mo pa sigurong gawin, kalimutan mo na ulit ang Kuya Will mo.” payo niya sa sarili. Pero nagprotesta ang magaling niyang puso. Hindi sumasang-ayon sa mga naiisip niya.

Kung susundin niya ang isip, Pahirapan na naman na makalimutan niya si Kuya Will. Kung susundin naman niya ang nararamdaman, may masasaktan naman siya. Humila siya ng unan sa tabi niya at isinubsob sa mukha niya. Gulong-gulo na talaga siya. Ganito ba talaga kapag inlove? Nakakainis!

Hindi siya nakabuo ng mabuting plano dahil laging nakakontra ang puso niya. Hindi na niya alam ang gagawin.

“Ah, bahala na nga bukas!” at mariing ipinikit ang mga mata.

read more...